ให้หลาน 2 ขวบยืนรอ ยายจะไปตักน้ำให้วัว เพียง 5 นาที กลับมาไม่พบหลาน ให้ญาติ- ชาวบ้าน กว่า 100 คนตามหานาน 3 ชม.ไม่พบ กู้ภัยนำกำลังมาสมทบ สุดท้ายพบยืนอยู่ในป่ายูคาฯห่างจากจุดเดิมร่วม 2 กม.พบถือกางเกง และกองอุจระ คาดระหว่างรอยายเด็กปวดท้อง จึงเดินหาที่ปลดทุกข์

วันที่ 30 พ.ค.63 เมื่อเวลา 15.00 น.(29 พ.ค.)หน่วยกู้สยามรวมใจปู่อินทร์ รับแจ้งขอความช่วยเหลือจากชาวบ้าน ให้ช่วยค้นหาเด็กวัย 2 ขวบเศษ หายไปจากท้ายหมู่บ้าน ญาติและชาวบ้านพยายามค้นหานานกว่า 3 ชม.แต่ยังไม่พบ หน่วยกู้ภัยฯจึงนำกำลังไปร่วมสมทบค้นหา

จุดที่เกิดเหตุเป็นท้ายหมู่บ้านตาพริก หมู่ 7 ต.นางรอง พบชาวบ้านเป็นจำนวนมาก กำลังวุ่นวาย ในการตามค้นหา ด.ช. วรกร ปานชาติ หรือน้อง นาวา อายุ 2 ขวบครึ่ง ที่หายไประหว่างยืนรอยายไปตักน้ำให้วัวกิน

 
หน่วยกู้ภัยสยามรวมใจฯจึงร่วมวางแผนในการค้นหา ด้วยการขยายรัศมีการค้นหาออกไป ถึงแม้จะเป็นเด็กเพียง 2 ขวบเศษ แต่ก็มีความเป็นไปได้ว่าเด็กอาจจะพลัดหลงไปไกลได้

สอบถามนางวรรณา ปานชาติ อายุ 49 ปี เลขที่ 180 หมู่ 7 ต. นางรอง อ. นางรอง ยายของน้องนาวา เล่าว่า ช่วงนั้นเป็นเวลาเที่ยงวัน ตนพาหลานเดินไปท้ายหมู่บ้าน เพื่อจะไปตักน้ำให้วัวกิน

จึงบอกให้หลานยืนรอ เพราะเส้นทางไปตัดน้ำเป็นพื้นที่รก ซึ่งห่างกันประมาณ 150 เมตร ประมาณ 5 นาที หลังจากเอาน้ำให้วัวเสร็จ กลับมาหาหลานที่เดิม แต่ไม่พบ พยามยามเรียกและเดินตามหาคนเดียวนานกว่า 30 นาที ก็ไม่พบ

 
จึงโทรศัพท์แจ้งผู้ใหญ่บ้าน จากนั้นชาวบ้านได้ออกมาช่วยกันตามค้นหา นานกว่า 2 ชม.ก็ไม่มีใครพบ จนกระทั่งผู้ใหญ่บ้านแจ้งหน่วยกู้ภัยให้มาช่วยเหลืออีกทาง เพราะเกรงว่าหลานจะไปไหลกว่าที่คิดตามคำแนะนำของหน่วยกู้ภัย

 
โดยต่อมาได้รับแจ้งจากตาทวดของน้องนาวา ว่าพบตัวแล้ว อยู่ในป่ายูคาลิปตัส ห่างจากจุดที่ยืนรอยายประมาณ 2 กม.สร้างความดีใจและโล่งใจให้กับญาติ และชาวบ้านเป็นอย่างมาก

นายอุดร ปานชาติ อายุ 73 ปี เป็น ตาทวดของน้องนาวา เล่าว่า ระหว่างที่ตามหา ตนเดินไปทางป่ายูคา ที่ยังไม่มีทีมค้นหา พร้อมอธิษฐานขอเจ้าป่า เจ้าที่ให้พบหลาน

 
พอมาถึงจุดหนึ่ง ได้ตะโกนเรียกขื่อ “นาวาๆ” ได้ยินเสียงแว่วตอบรับ ว่าครับ จึงเดินตามเสียง  พบน้องยืน อยู่ไม่รู้ร้องไห้ แต่ยืนในสภาพท่อนล่างเปลือย มือถือกางเกงไว้ และใกล้กันพบกองอุจระของเหลน เมื่อสอบถามเด็กบอกปวดท้อง

เจ้าหน้าที่คาดว่าช่วงที่น้องนาวา รอยายไปตักน้ำ คาดว่าเด็กอาจจะปวดท้อง จึงจะหาวิธีช่วยเหลือตัวเอง ด้วยการเดินหาที่ปลดทุกข์ จึงเดินลัดเลาะไปเรื่อยๆ โดยเด็กไม่รู้เดินไปไกลแค่ไหน