วันที่ 18 ก.ค.67 ตร.สายตรวจ 191 สภ.เมืองอุดรธานี รับแจ้งมีเหตุชายหลอนยาเดินแก้ผ้าอยู่หน้าสภ.เมืองอุดรธานี ฝั่งถนนศรีสุข เมื่อไปถึงพบชายคนหนึ่งทราบชื่อภายหลังคือนาย “ซำเหมา” อายุ 47 ปี ชาว ต.เชียงพิณ อ.เมือง จ.อุดรธานี เดินวนเวียนอยู่ใกล้ๆ กับอาคาร กองกำกับการสืบสวนภูธร จ.อุดรธานี แล้วเดินไปยังหน้าห้องทำงานชุดสืบสวน ชุดพิรุณ โดยสภาพแก้ผ้าล่อนจ้อนเหลือแต่กางเกงในสีน้ำเงินตัวเดียว และพูดจาสับสน อ้างว่า ถูกของใส่ ตั้งแต่เมื่อคืน แต่เจ้าหน้าที่ฯ ดูท่าแล้วน่าจะหลอนยา แล้วก็เป็นจริง เมื่อสอบถามนายซำเหมาอ้างว่า เสพยามา 2 เม็ดเหมือนมีอะไรในสมองสั่งการและตามตลอดเวลา

เจ้าหน้าที่ฯ พยายามจับตัวเอาไว้และจะใส่เสื้อผ้าให้ แต่นายซำเหมามีอาการโวยวาย ร้องบอกว่า อย่าๆ อย่ามาใกล้ผม และพูดภาษาอีสานว่า บ่ๆ อย่ามาจับตัวผม ตร.ก็พยายามจะใส่เสื้อผ้าให้ แต่เจ้าตัวก็ร้องโวยวาย บ่เอาๆ  จนตร.สายตรวจและตร.จราจรต้องบังคับให้ใส่เสื้อผ้า เพราะคนผ่านไปมาเห็นแล้วอุจาดตา แต่นายซำเหมาก็ไม่ยอมง่ายๆ และร้องเรียกขอเจอนักข่าวหน่อย ผมเหมือนโดนของใส่มาครับ ผมไปไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่กรมหลวงประจักษ์ และผมอยู่ในสภาพที่เมายานะครับ ผมเสพยาไป 2 เม็ดไม่ถึง 5 เม็ดด้วยซ้ำ จากนั้นนายซำเหมาก็ต้องโวยวายออกมาเสียงดัง อย่าทำอะไรผมครับ ตร.ก็พยายามบอกใจเย็นๆ  สุดท้ายก็กล่อมบอกว่าจะพาไปหาหมอให้ ตอนท้ายเจ้าตัวยังเลือกรพ. บอกว่าไม่ไป รพ.ค่ายประจักษ์ จะไปรพ.วัฒนา ตร.จึงอาสาพาไปส่งทันที

นายซำเหมา บอกว่า ผมติดคุกในข้อหาฆ่าคนตายติดคุกมาเกือบ 20 ปีเพิ่งพ้นโทษออกมาแล้วมาเก็บของเก่าขาย แต่เงินที่ได้มาก็เอาไปเสพยา จนรู้สึกตัวเองเป็นบ้า มีญาติพี่น้องอยู่ในสมองหมดเลย อีกอย่างเหมือนไปลบหลู่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่กรมหลวงด้วย เหมือนท่านทำของใส่ผม แต่ตร.ดูท่าแล้วน่าจะหลอนหนัก จึงพาไปบำบัดและรักษาทันทีก่อนนายซำเหมาจะอาละวาดก่อเหตุที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นได้