วันที่ 20 มิถุนายน 2568 เวลาประมาณแปดโมงเช้า ร.ต.อ.คงฤทธิ์ พลศรี รอง สว.สอบสวน สภ.เมืองนครพนม ปฏิบัติช่วยราชการ สภ.กุตาใภ้ จ.นครพม นำกำลังตำรวจสายตรวจจำนวนหนึ่งเข้าควบคุมตัว นายสังวาล (สงวนนามสกุล) หรือชื่อเล่นจ่อย อายุ 57 ปี และ นายนคร (สงวนนามสกุล) หรือชื่อเล่นนิวอายุ 53 ปี โดยทั้งคู่อยู่บ้านวังโพธิ์ หมู่ 6 ต.กุตาไก้ อ.ปลาปาก จ.นครพนม เนื่องก่อนหน้านี้ นางบัวสี รัตนา อายุ 58 ปี  ชาวบ้านหมู่ 10 ต.กุตาไก้ เข้าแจ้งความว่า เมื่อประมาณเกือบ 5 โมงเย็นของวันที่ 13 มิ.ย.ที่ผ่านมา บุคคลทั้งสองพากันเข้าไปในบริเวณบ้านของตน ในลักษณะเมาสุราด้วยกันทั้งคู่ ซึ่งในขณะนั้นตนไม่ได้อยู่บ้าน เพราะออกไปดำนา จึงมีลูกสาวคือ น.ส.ดวงฤดี รัตนา อายุ 37 ปี และหลานสาวชื่อน้องแพร (นามสมมติ) อายุ 9 ปี สองแม่ลูกอยู่เฝ้ากันสองคน

ตามวันเวลาดังกล่าว นายจ่อยและนายนิวได้ขับรถจักรยานยนต์ซ้อนท้ายกันมา เดินโซซัดโซเซเข้าในบริเวณบ้าน แล้วช่วยกันไล่เป็ดที่เลี้ยงไว้ได้ 1 ตัว น.ส.ดวงฤดีเห็นดังนั้น จึงร้องถามว่าพวกเจ้าถามเจ้าของหรือยังที่มาเอาเขา นายจ่อยบอกไม่ได้บอกแต่จะเอา โดยแสดงอาการถลึงตาใส่ด้วยความไม่พอใจ น.ส.ดวงฤดีกลัวเกิดอันตรายจึงจูงมือน้องแพร ขึ้นไปหลบในบ้าน ซึ่งน้องแพรได้แอบถ่ายคลิปไว้เป็นหลักฐานด้วย กระทั่งนางบัวสีกลับจากนา เห็นคลิปที่หลานสาวเปิดให้ดู รู้สึกไม่พอใจอย่างมาก แม้นายจ่อยกับนายนิวจะเป็นเครือญาติกัน แต่การกระทำเหมือนไม่มีความเกรงอกเกรงใจอะไร รุ่งเช้าจึงพาลูกสาวมาแจ้งความดังกล่าว

ด้านนายจ่อยและนายนิวหลังถภูกนำตัวมาสอบสวนที่ สภ.กุตาไก้ รู้สึกสำนึกผิดที่ทำไปด้วยความเมา จึงขอรับผิดชอบพร้อมยินยอมจ่ายค่าเป็ด โดยนางบัวสีตีราคา 250 บาท ญาติของผู้ถูกกล่าวหาก็รีบนำเงินมาจ่ายทันที จากนั้น ร.ต.อ.คงฤทธิ์ พลศรี ได้ลงบันทึกประจำวันไว้เป็นหลัก โดยในชั้นนี้นางบัวสีถ้าตกลงกันได้ ก็ไม่มีความประสงค์ให้ดำเนินคดีกับคู่กรณี ยกเว้นหากไม่สามารถทำความตกลงกันได้ก็จะดำเนินคดีตามกฎหมายต่อไป

ซึ่งนางบัวสีเปิดเผยว่า รู้สึกเสียใจที่นายจ่อยกับนายนิว แสดงพฤติกรรมเช่นนี้ อีกอย่างเมื่อปี 2567 ขณะที่ไม่มีใครอยู่บ้านในตอนกลางวัน ได้มีคนร้ายไม่ทราบจำนวนและรูปพรรณสัณฐาน ลักลอบเข้าไปรื้อค้นสิ่งของภายในบ้าน ได้นาฬิกา 1 เรือน เงินสดอีกจำนวนหนึ่ง โดยไม่แตะสิ่งของใหญ่ที่ขโมยยากไป ภายหลังตนจึงได้ติดกล้องวงจรปิดไว้ การแจ้งความครั้งนี้เนื่องจากเกรงว่าอาจจะเกิดอันตรายเกี่ยวกับครอบครัวของตนในภายภาคหน้า และไม่ต้องการให้คนทั้งสองไปทำนิสัยเช่นนี้กับใครอีก