เมื่อวันพฤหัสบดีที่ 19 มกราคม พ.ศ. 2566 ที่รัฐสภา ดร.นิยม เวชกามา สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดสกลนคร เขต 2 พรรคเพื่อไทย อภิปรายร่างพระราชบัญญัติราชวิทยาลัยจุฬาภรณ์ ฉบับที่ .... พ.ศ. .... กล่าวว่า ตนรับหลักร่างบัญญัติราชวิทยาลัยจุฬาภรณ์ ฉบับนี้เพราะว่าชื่นชอบในหลักการและเหตุผลที่เขียนไว้ในร่าง พ.ร.บ. โดยเฉพาะมหาวิทยาลัยที่เกี่ยวข้องในด้านทางการแพทย์มีน้อย หากมีกฎหมายเฉพาะที่สามารถแยกตัวออกไปเป็นสถานบันที่เอกชนบริหาร ตนมองว่าจะเกิดความคล่องตัวกว่ามหาวิทยาลัยรัฐทั่วไป 

ตนยังหวังว่าการแยกออกไปตั้งมหาวิทยาลัยในครั้งนี้ พี่น้องประชาชนชาวสกลนครจะมีโอกาสได้มาศึกษา ณ มหาวิทยาลัยแห่งนี้ ส่วนงบประมาณที่มาจากมูลนิธิและการบริหารจัดการของมหาวิทยาลัยก็ต้องทำให้ดีและเป็นระบบซึ่งตนเห็นว่าหากให้เอกชนจัดการเรื่องการศึกษาย่อมดีกว่าให้ระบบภาครัฐที่มีความล่าช้าเข้ามาบริหารอย่างแน่นอน อีกทั้งการแยกมหาวิทยาลัยออกมาเป็นของเอกชนนอกจากจะทำให้เกิดความอิสระทางวิชาการตามที่เขียนไว้ในรายงานแล้ว 

"ประชาชนยังได้ประโยน์จากการระบบการศึกษา ลูกหลานของประชาชนผู้มีรายได้น้อยที่มีมันสมองสามารถเรียนแพทย์ เรียนวิทยาศาสตร์การแพทย์ มากกว่ามหาวิทยาลัยของรัฐซึ่งมีค่าใช้จ่ายสูง และนอกจากนั้นพี่น้องประชาชนที่สกลนครซึ่งป่วยเป็นโรคมะเร็งก็ได้รับประโยชน์มหาศาลจากโรงพยาบาลจุฬาภรณ์ เพราะเข้ารักษาฟรีทำให้มีชีวิตอยู่จนถึงปัจจุบันนี้ ซึ่งตนเห็นหากสามารถตั้งเป็นมหาวิทยาลัยจุฬาภรณ์ได้ตามร่าง พ.ร.บ. ฉบับนี้ซึ่งคณะรัฐมนตรีเป็นผู้เสนอ พี่น้องประชาชนคนสกลนครและพี่น้องประชาชนทุกคนจะมีโอกาสได้มาศึกษาวิชาทางการแพทย์หรือแม้แต่วิทยาศาสตร์การแพทย์ได้" ดร.นิยม กล่าว

 ทั้งนี้ที่ประชุมสภาผู้แทนราษฎร ลงมติเห็นชอบรับหลักการร่าง พ.ร.บ.ราชวิทยาลัยจุฬาภรณ์ (ฉบับที่ ..) พ.ศ. .... ในวาระแรก ด้วยคะแนนเสียงเห็นด้วย 207 เสียง, ไม่เห็นด้วย 0 เสียง, งดออกเสียง 30 เสียง และไม่ออกเสียง 1 เสียง โดยให้มีการตั้งกรรมาธิการวิสามัญฯ จำนวน 25 คน และกำหนดระยะเวลาในการแปรญัตติ 7 วัน โดยร่าง พ.ร.บ.ราชวิทยาลัยจุฬาภรณ์ มีประเด็นสำคัญอยู่ที่การแยกสถาบันบัณฑิตศึกษาจุฬาภรณ์ (บัณฑิตวิทยาลัย) ออกจากราชวิทยาลัยจุฬาภรณ์ไปสังกัดมูลนิธิจุฬาภรณ์ ทำให้สถานะเปลี่ยนไปจากสถาบันอุดมศึกษาในกำกับดูแลของภาครัฐไปเป็นสถาบันอุดมศึกษาเอกชน