เมื่อวันที่ 23 เมษายน พ.ศ. 2567 เวลา 14.00 น. ดร. มหานิยม เวชกามา อดีตส.ส.สกลนครในฐานะที่ปรึกษารองนายกรัฐมนตรีคนหนึ่งและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงพาณิชย์(ภูมิธรรม เวชยชัย) ได้ เดินทางไปกราบนมัสการ พระครูพิพิธเจติยาภิบาล เจ้าอาวาสวัดปรมัยยิการวาส ตำบลเกาะเกร็ดอำเภอปากเกร็ดจังหวัดนนทบุรี ซึ่งพระครูเจ้าอาวาสท่านได้เมตตาเล่าเรื่องความเป็นมาของวัดปรมัยยิกาวาส หรือวัดวัดปากอ่าวซึ่งเป็นวัดมอญมีอายุนับ 100 ปีเพร้อมกันนั้น ท่านได้เมตตานำดูพิพิธภัณฑ์ของชาวมอญ ในบริเวณวัดดังกล่าว  

 วัดปรมัยยิกาวาส เป็นพระอรามหลวงรามัญชั้นโท ชนิดวรวิหารสังกัดคณะสงฆ์รามัญมหานิกายเดิมเป็นวัดราษฎร์ ของชาวมอญที่อพยพเข้ามาพึ่งพระบรม โพธิสมภารตั้งแต่ครั้งก่อนสถาปนากรุงรัตนโกสินทร์ซึ่งเดิมภาษามอญว่า เกี่ยมุ๊เกี้ยะเตี้งแล้วเพี้ยนเป็นเกี้ยเมิ้งฮะเติ้ง แปลว่าวัดหัวแหลมหรือตามคำไทยเรียกว่าวัดปากอ่าวเพราะเป็นวัดที่ตั้งอยู่บริเวณหัวมุมของเกาะเกร็ดเลขที่ 53 หมู่ 7 ตำบลเกาะเกร็ดอำเภอปากเกร็ดจังหวัดนนทบุรี บุรีมีอายุประมาณ 200 ปีเมื่อวันที่ 14 พฤศจิกายน 2417 ตรงกับวันเสาร์ขึ้นหกค่ำเดือน 12 ปีจอพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวได้เสด็จพระราชดำเนินประพาสพระราชวังบางปะอินได้ทรงมีพระ ศรัทธาที่จะถวายผ้ากฐินยัง อารามรามัญเมืองนนท์ 4 อาราม คือวัดปากอ่าว วัดรามัญหรือวัดเกาะพญาเจ๋ง วัดบางพังและวัดสนามเหนือ เมื่อเสด็จถึงวัดปากอ่าว ทรงทอดพระเนตรเห็นว่าเป็นวัดที่มีทำเลดีมากแต่มีทรุดโทรมเป็นอันมากทรงมีพระราชศรัทธาปฏิสังขรณ์ด้วยมุ่งพระราชหฤทัยที่จะเฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระบรมหัยยิกาเธอ  กรมสมเด็จพระสุดารัตน ประยูรผู้ทรงอภิบาลพระองค์มาตั้งแต่ยังทรงพะเยาว์ จึงทรงถวายปวารณาต่อพระคุณวงศ์  (สน นาคสันโท)  เจ้าอาวาสองค์แรกของวัดปากอ่าวหรือวัดปรมัยยิกาวาสในปัจจุบัน  สมเด็จพระพระพุทธเจ้าหลวงจึงทรงโปรดเกล้าให้ปฏิสังขรณ์วัดดังกล่าวตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา การปฏิสังขรณ์วัดป่าขาวนั้นเริ่มเมื่อพุทธศักราช 2417 ขึ้นสองค่ำปีจอ โจมีพยานิสราภัย จางวาน กรมพระแสงปืนต้นเป็นแม่กองปฏิสังขรณ์   และมีพระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมพระนเรศวรฤทธิ์ต้นราชกุลกฤษดากรและช่างคนอื่นๆ   ต่อมาเมื่อวันที่ 14 มีนาคม 2417 ตรงกับวันอาทิตย์ขึ้นแปดค่ำเดือนสี่ปีจอ พระบาทสมเด็จพระจุฬาจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเสด็จพระราชดำเนินมายังวัดปากอ่าวเพื่อส่งต่อพระฤกษ์พระอุโบสถจากนั้นเสด็จพระราชดำเนินไปทอดพระเนตรพระพุทธไสยาสน์การสร้างพระอุโบสถนอกจากปลูกเก้า ให้รื้อออกทั้งหมดคงเหลือองค์พระประธานและพระสาวก แล้ววุตก็ให้ขยายให้กว้างขึ้นสร้างผนังก่ออิฐเครื่องไม้สักเพดานไม้สักเหล็กห้วยลาดหลังคาสองชั้นมุงกระเบื้องทรายหน้าบันปูนตราพระเกี้ยวลายล้อมด้วยใบอะแคนทัส และ ลาย เครือเถา ทั้งหน้าหลังช่อฟ้าใบละกาเป็นปักษี ผนังในพระอุโบสถเป็นเสาลายติดผนังขอบผนังติดกระเบื้องจนถึงเพดานเขียนลายน้ำปิดทองจำนวน 13 ห้อง เป็นภาพธุดงควัตร สามข้อ และรูปบนเป็นพระราชลัญจกรลูกพานเทินพระจุลมงกุฏ นอกจากนั้นยังมีอีก LINE ถึงต้องถือว่าหาดูได้ยากบนพาน มีสมุดไทยโบราณมีขประวัติวัดปรมัยยิกาวาส ดังนั้นถ้าหากท่านมีโอกาสให้ไปเยี่ยมชมด้วยตัวเองแล้วจะเห็นว่าเป็นเรื่องที่พี่น้องชาวมอญได้อนุรักษ์รักษาไว้เป็นอย่างดี                           

พระครูพิพิธ เจติยาภิบาล เจ้าวาสได้กล่าวว่าวัดแห่งนี้นอกจากเป็นชุมชน มอญดั่งเดิม ดั้งเดิมแล้วพระที่อยู่ในวัดแห่งนี้การสวดสวดมนต์ทำวัตรก็เป็นทำนองรามัญ เพื่อรักษาจารีตประเพณีของชุมชนวันที่ 17 เมษายนที่ผ่านมาทางวัดก็ได้ทำ บุญใหญ่โดยยก ยอดฉัตรเจดีย์เสมาสี่ทิศของพระอุโบสถไปแล้ว มีเจ้าประคุณสมเด็จพระมหาวีรวงศ์เลขานุการสมเด็จพระสังฆราชเป็นประธานฝ่ายสงฆ์ นายสุทธิพงศ์  จุลเจริญ  ปลัดกระทรวงมหาดไทยเป็นประธานฝ่ายฆราวาสไปแล้ว มีญาติโยมพุทธบริษัททั้งชาวมอญและพี่น้องชาวไทยใกล้ไกลมาร่วมทำบุญจำนวนมากและในปี 2568 อาตมาขอบอกบุญไว้ก่อนล่วงหน้าจะมีการทำบุญใหญ่อีกครั้งหนึ่งและเป็นบุญใหญ่จริงๆคือการยกฉัตร ของพระมหารามัญเจดีย์ซึ่งเป็นเจดีย์ที่พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเป็นประธานสร้างขึ้นและได้บรรจุพระบรมสารีริกธาตุของพระพุทธเจ้าและพระอัครสาวก ซึ่งเป็นการทำบุญที่ยิ่งใหญ่มากส่วนวันเวลาจะแจ้งไปอีกครั้งหนึ่ง           

ดร.มหานิยม เวชกามา กล่าวเพิ่มเติม ว่า ตนได้อ่านเห็นในเว็บไซต์และเพจ ต่างๆเรื่องราวของวัดปรมัยยีกาวาส ตอนยกฉัตรเจดีย์เสมาสึ่ทิศ เกี่ยวกับวิถีชีวิตและศรัทธาของพี่น้องชาวมอญซึ่งท่านมหา ดร.อุทัย มณีและมหา ดร.สำราญ สมพงษ์เขียนแล้ว ทนไม่ได้ต้องมาดูด้วยตนเองดูความยิ่งใหญ่ดูประเพณีและจารีตของชาวมอญที่วัดแห่งนี้แล้วก็เป็น จริงตามที่ท่านสองท่านเขียนไว้นั้น ถ้าผมยังมีบุญวาสนาในการยกฉัตรพระมหารามันเจดีย์ผมก็จะถือโอกาสมาทำบุญด้วยอย่างแน่นอน ตามที่ท่านพระครูเจ้าอาวาสท่านได้ประกาศแจ้งไว้แล้ว