วันที่ 16 ก.พ.63 ผู้สื่อข่าวประจำจังหวัดปราจีนบุรี ได้รับแจ้งมีชาวบ้านพบเห็น 2 หนุ่มสาวกำลังก้มหน้าก้มตาเดินเท้า  มาตามถนนสาย 304(กบินทร์บุรี –ศรีมหาโพธิ)   ขาล่องฉะเชิงเทรา  ช่วงบริเวณก่อนถึง ร.ร.สายมิตรศึกษา ต.กบินทร์  อ.กบินทร์ จ.ปราจีนบุรี  ท่ามกลางแสงแดดเจิดจ้าเหงื่อไหนรินและท่าทางอ่อนแรง

 

จึงลงพื้นที่สอบถาม ทราบชื่อนายจำเริญ สุภะตะ อายุ 36ปี อาศัยอยู่บ้านเลขที่78 ม.1 ต.หนองตำรึง  อ.พานทอง จ.ชลบุรี  (บ้านแม่) และนางแถวสีทอง อายุ 53 ปี อยู่บ้านเลขที่ 7 ม.6 ต.ดุบ อ.เมือง จ.กาฬสินธุ์สามี -ภรรยากัน โดยนายจำเริญ กล่าวว่า ตนพาภรรยาเดินทางไปทำงานกับนายจ้าง   ผู้รับเหมารายย่อยที่รู้จักกัน เมื่อต้นเดือนที่ผ่านมา กับเพื่ิอน ร่วมงาน 4-5 คน ที่ตัวเมืองโคราช พร้อม ๆ กันถูกนายจ้างได้หยิบยืมเงินตนเอง เพิ่มเติมเพื่อจัดซื้ออุปกรณ์ต่อเติมภายในบ้าน ที่รับเหมาโดยอ้างว่าเงินไม่พอ พอเงินออกตนก็จะขอเบิกเงินค่าแรงแต่นายจ้างแอบหนีไปแล้ว  ทิ้งพวกตนกับลูกน้อง2-3 คนไว้ที่ทำงาน

 

เมื่อนายจ้างปิดห้องหนีแบบนี้ตนจึงจัดสินใจเดินเท้ากลับบ้านดีกว่าพร้อมกับเพื่อนร่วมงานต่างคนต่างกลับบ้านเกิด สองสามีภรรยาบอกว่าเดินทางมาตามทาง 4 วัน ยังไม่มีใครจอดรถถามสักคนหิวก็หาเก็บมะขามริมทาง  ,เก็บเล็มหายอดกระถินกินประทังความหิว   มีบ้างขอข้าวเขากิน   และขอข้าวพระที่เดินบิณฑบาตรกิน เช้ากินขณะที่หยุดพักที่ศาลาที่พักผู้โดยสาร พลเมืองดีเห็นจึงทำข้าวกล่องมาให้กิน จากนั้นผู้สื่อข่าวได้ส่งขึ้นรถสองแถวพร้อมควักเงินส่วนตัวจำนวนหนึ่งเป็นค่ารถประจำทางไปรอรถที่ท่ารถ อีกต่อหนึ่งที่บ้านกรอกสมบูรณ์ เพื่อกลับ จ.ชลบุรี

 

นายจำเริญ กล่าวว่า จะไม่ทวงถามเงินที่เถ้าแก่ ซึ่งเป็นคนหมู่บ้านเดียวกัน –รู้จักกัน  7,000บาท  ทั้งเก่าใหม่ถามไปก็ไม่ได้   เพราะที่ผ่านมาเคยทวงถามแล้วก็ไม่ให้สักที ไม่อยากพูดอะไรถึงเถ้าแก่แล้ว อยากจะบอกว่าโกงค่าแรงคนต่อไปเถอะ   ถ้าทำแล้วมีกิน   โกงต่อไป