วันที่ 7 มี.ค.67 ที่ปั้มน้ำมัน ป.ต.ท. ถนนหมายเลข 24 ก่อนถึงสี่แยกไฟแดง อ.สังขะ จ.สุรินทร์ ผู้สื่อข่าวได้พบกับคุณตาท่านหนึ่งนอนอยู่บนรถซาเล้ง ซึ่งจอดอยู่หน้าร้านสะดวกซื้อภายในบริเวณปั้ม โดยที่ท้ายรถมีถุงขนาดใหญ่สองสามถุงที่ใส่ขวดพลาสติก และกระป๋องเครื่องดื่มที่กินหมดแล้ว  และที่สะดุดตาคือมีป้ายที่เขียนด้วยลายมือมีข้อความว่า “ผู้เฒ่าเลาะเก็บขยะสัญจร จากน้ำยืนอุบล ถึง จ.ตราดเด้อครับ” จึงได้เข้าไปสอบถาม

คุณตาเล่าว่า คุณตาชื่อ นายหลอย ทาพิลา อายุ 70 ปี เป็นชาวบ้านบุเปือย ต.บุเปือย อ.น้ำยืน จ.อุบลราชธานี  ปัจจุบันอาศัยอยู่คนเดียวเพราะเลิกรากับภรรยานานหลายปีแล้ว ส่วนลูกๆก็แยกย้ายกันไปมีครอบครัวหมด ที่บ้านคุณตาไม่มีที่ทางทำกิน ต้องอาศัยเก็บขวด เก็บของเก่า ตามถังขยะและตามข้างทางนำไปขายเลี้ยงชีพ จะไปรับจ้างใครก็ไม่ไหวเพราะอายุเยอะแล้ว วันนี้ที่ตัดสินใจออกเดินทางมาถึงที่ อ.สังขะ จ.สุรินทร์ เพราะมีเป้าหมายว่า จะเดินทางไป จ.ตราด เพราะอยากเห็นทะเลและเกาะช้าง ตั้งแต่เกิดมาก็ไม่เคยเห็นน้ำทะเล คิดว่าครั้งหนึ่งในชีวิตก็อยากจะเห็นทะเลกับเขาสักครั้ง จึงได้ตัดสินใจควบรถซาเล้งคู่ใจออกเดินทางทันที

โดยออกเดินทางจากบ้านตั้งแต่วันที่ 3 มี.ค. 2567 ที่ผ่านมา และมีเงินติดตัวมา 200 บาท อาศัยเก็บของเก่าตามข้างทางขายพอได้เติมน้ำมันไปเรื่อยๆ  ค่ำใหนก็นอนนั่น โดยจะเน้นนอนตามปั้มน้ำมัน เพราะมีน้ำให้อาบมีแสงสว่างไม่น่ากลัว ส่วนอาหารการกินก็ซื้อบ้าง  มีคนสงสารเขาก็ให้บ้าง บางทีก็อาศัยข้าววัดบ้าง คิดว่าสักวันก็น่าจะถึงเป้าหมายที่ตั้งใจไว้  แต่ที่กังวลใจอยู่บ้างก็คือเรื่องเจ้ารถซาเล้งคู่ใจ ไม่รู้ว่าจะงอแงตามทางหรือไม่  แต่ก็จะพยายามไปเรื่อยๆจนกว่าจะถึงจุดหมาย ที่ครั้งหนึ่งในชีวิตต้องไปให้เห็นกับตาให้ได้ ตาหลอยบอก