วันที่ 2 ก.ค.68 เวลา 13.30 น. นายสุกัณฑ์ โสรัจจกิจ ประธานสภาอุตสาหกรรมฉะเชิงเทรา ได้กล่าวถึงกรณี ครม.เห็นชอบให้ จ.ฉะเชิงเทรา ปรับขึ้นค่าแรงขั้นต่ำ 400 บาท ตามที่กระทรวงแรงงานเสนอและให้มีผลทันทีเมื่อวันที่ 1 ก.ค.68 นั้นว่า จากการปรับขึ้นดังกล่าวถือเป็นของขวัญจากรัฐบาลที่ผู้ประกอบการไม่อยากได้ หลังจากที่เคยได้รับผลกระทบมาก่อนตั้งแต่เมื่อช่วงปีใหม่ที่ผ่านมา จากการที่ถูกตั้งเป้าว่าเป็นพื้นที่ในกลุ่มพื้นที่พัฒนาพิเศษภาคตะวันออก (EEC) ใน 3 จังหวัด (ฉะเชิงเทรา ชลบุรี ระยอง) รวมถึงภูเก็ตและเกาะสมุย

เมื่อถามว่าเรากระทบอะไรบ้าง จ.ฉะเชิงเทรา จะกระทบมากกว่าชลบุรี และระยอง ที่กระทบมากกว่าเพราะว่า จ.ฉะเชิงเทรานั้นอยู่ติดกับสมุทรปราการ กรุงเทพ และปราจีนบุรี และมีการผลิตสินค้าที่คล้ายๆ กัน จึงทำให้ต้นทุนเราสูงขึ้น เพราะว่าค่าแรงงานขั้นต่ำ 400 บาท ไม่ใช่ว่าเราจะจ่าย 400 บาทแค่ 1,000 คน แต่ 400 บาทนี้จะเป็นฐานของค่าแรงขั้นต่ำ ที่หากมีแรงงานในพื้นที่ 2-3 แสนคนก็จะต้องถูกปรับขึ้นทั้งหมด โดยที่คนเดิมที่เคยได้ 400 บาทอยู่แล้วก็จะต้องถูกปรับขึ้นไปที่ 450 บาทไปด้วย หลังจากคนที่เคยได้ 350 บาทถูกปรับขึ้นตามค่าแรงขั้นต่ำมาเทียบเท่า

จึงมองว่ารัฐบาลใช้ตรรกะคิดผิดทั้งหมดเลย เมื่อคุณเอาคนที่ไม่มีความรู้ความสามารถมาอยู่ที่ 400 บาท แต่คนที่มีความรู้ความสามารถก็ต้องถูกขยับขึ้นไปตามความรู้ความสามารถ จึงทำให้ผู้ประกอบการต้องแบกภาระทั้งหมดจำนวนหลายแสนคนที่ต้องขึ้นทั้งหมด ในบางกิจการมีแรงงานไม่กี่ร้อยคนแต่จะมีค่าจ้างที่ต้องจ่ายเพิ่มขึ้นเดือนละนับล้านบาท สวัสดิการและค่าครองชีพก็ต้องเพิ่มตามขึ้นไป แต่มีสิ่งที่ไม่ขึ้นคือผลงาน ชิ้นงาน และรายได้ของผู้ประกอบการที่ไม่เพิ่มขึ้นแต่กลับลดลงด้วยซ้ำ

เนื่องจาก จ.ฉะเชิงเทรา นั้นผลิตชิ้นส่วนยานยนต์เหมือนกันกับจังหวัดข้างเคียง แต่รายจ่ายของเรากลับเพิ่มขึ้น ซึ่งเป็นจุดที่เราต้องไปแข่งขันกันในจุดนี้ นอกจากนี้ยังจะต้องไปแข่งขันกับกลุ่มทุนเทาด้วยที่เขามีเงินทุนเข้ามาเยอะแยะ และยังเข้ามาประกอบกิจการแข่งกับเราและเขายังได้ใช้แรงงานที่ถูกกว่าเรา เพราะแรงงานของเขาไม่ได้เข้าระบบ แต่ของเราต้องเข้าระบบ ที่จะต้องจ่ายเงินกองทุนสะสม เงินสมทบและเงินประกันอะไรอีกมากมาย ซึ่งมันทวีคูณไปทั้งหมดจึงทำให้เรากระทบอย่างหนัก จึงมองว่ารัฐบาลนี้ต้องการเอาผลงานก่อนที่จะมีอุบัติเหตุทางการเมือง หรือถูกทำให้หมดอำนาจลงไปก่อน อย่างน้อยก็ขอให้มีผลงานติดมือก่อนที่จะหมดวาระไปสักชิ้น