วันที่ 19 สิงหาคม 2568 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า นายไพจิต ทะเสนฮด ชาวบ้านจำไก่ อำเภอดอกคำใต้ จังหวัดพะเยา ออกหาหน่อไม้ในป่าเพื่อเอาด้วงหน่อไม้ หรือที่ชาวบ้านเรียกกันว่า ด้วงกินหน่อ อาศัยอยู่ตามปลายหน่อไผ่ที่เริ่มจะแก่ตัวด้วงหน่อจะอาศัยอยู่บริเวณส่วนที่อ่อนด้านในขอหน่อไผ่จนพักตัวด้วงหน่อไม้มีขนาดอวบอ้วน 3–5 เซนติเมตร จึงเป็นที่นิยมจับมาทำอาหารชาวบ้านจึงออกหามาประกอบอาหารเชื่อว่าทานแล้วบำรุงกำลังเพราะมีโปรตีนสูง

ด้วงหน่อไม้ถือเป็นอาหารพื้นบ้านที่นิยมของชาวอีสานและภาคเหนือ เนื่องจากมีรสชาติหอมมัน นิยมปรุงได้ทั้งแบบคั่วเกลือ ย่าง หรือทำแกงหน่อไม้ เพิ่มความอร่อยให้กับเมนูท้องถิ่น อีกทั้งยังเป็นแหล่งโปรตีนสูง มีไขมันดี และสารอาหารที่จำเป็นต่อร่างกาย ชาวบ้านมักนิยมให้เป็นอาหารบำรุงกำลัง

สำหรับฤดูหาด้วงหน่อไม้นั้น จะพบมากในช่วงฤดูฝนตั้งแต่เดือนพฤษภาคมถึงกันยายน เนื่องจากเป็นช่วงที่หน่อไม้ขึ้นชุก ด้วงจึงอาศัยเจาะกินภายในกอไผ่ ชาวบ้านจึงออกหาควบคู่กับการเก็บหน่อไม้และเห็ดป่า เป็นการสร้างรายได้เสริมและลดค่าใช้จ่ายในครัวเรือน ขณะเดียวกันยังสะท้อนภูมิปัญญาชาวบ้านที่รู้จักใช้ทรัพยากรธรรมชาติให้เกิดประโยชน์สูงสุดอีกด้วย