แม่ตามหา "น้องเนย" ลูกสาว ซึ่งทำงานในตึก สตง.คุยก่อนถล่มบอกกินข้าวอยู่ชั้น 7 จากนั้นก็ติดต่อไม่ได้ หวังปาฏิหาริย์ให้น้องยังมีชีวิต ขณะที่ปลัดจังหวัดยโสธรเข้าให้กำลังใจกับครอบครัวพร้อมมอบวัตถุมงคลขอให้น้องเนยปลอดภัย

เมื่อวันที่ 30 มี.ค.68 ผู้สื่อข่าวได้เดินทางไปที่บ้านเลขที่ 40 หมู่ 7 บ้านแสงสุวรรณ ตำบลสามัคคี อำเภอเลิงนกทา จังหวัดยโสธร ซึ่งเป็นบ้านของ นางสาวอทิตยา ยืนยาว หรือ น้องเนย อายุ 23 ปี ผู้สูญหายจากเหตุการณ์ตึกถล่มจากเหตุแผ่นดินไหวเมื่อช่วงบ่ายของวันที่ 28 มีนาคม 2568 ที่ผ่านมา โดยที่บ้านมีญาติพี่น้องและเพื่อนบ้านจำนวนหนึ่งเข้าไปให้กำลังใจกับ นายมะลิ ยืนยาว อายุ 59 ปี และนางดาระณี ประทุมวัน อายุ 53 ปี พ่อแม่ของน้องเนยพร้อมได้สอบถามถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและติดตามความคืบหน้าในการค้นหาน้องเนย โดยพ่อแม่ของน้องเนยยังอยู่ในอาการโศกเศร้าและรอข่าวดีจากการค้นหาติดตามหาน้องเนยจากซากตึกที่พังถล่ม ซึ่งมีการโทรศัพท์ติดต่อสอบถามกับญาติที่ทำงานอยู่ที่เดียวกันกับน้องเนยและรอดชีวิตจากเหตุการณ์ตึกถล่มมาได้อย่างหวุดหวิดที่ได้เฝ้าติดตามการค้นหาน้องเนยอยู่ตรงจุดเกิดเหตุตลอดเวลาแต่จนถึงขณะนี้ก็ยังไม่ได้รับรายงานว่าน้องเนยอยู่ตรงไหนและสภาพเป็นอย่างไรบ้าง
 

ขณะเดียวกัน นายสมชัย บูรณะ ปลัดจังหวัดยโสธร ได้เข้าเยี่ยมให้กำลังใจครอบครัวและญาติของน้องเนยที่บ้านพักด้วยพร้อมกับได้มอบวัตถุมงคลและภาพถ่ายของพระราชวชิรมงคลญาณ หรือ หลวงปู่ประสาร สุมโน เกจิอาจารย์ชื่อดังของจังหวัดยโสธร เพื่อขอให้น้องเนยปลอดภัยและรับปากว่าขณะนี้ทางจังหวัดยโสธรและส่วนราชการกำลังประสานขอความช่วยเหลือให้เร่งหาน้องเนยให้พบโดยเร็วและเตรียมให้การช่วยเหลือครอบครัวอย่างเต็มที่
 

นางดาระณี ประทุมวัน เล่าว่า ตนมีลูก 2 คน ซึ่งน้องเนยเป็นลูกสาวคนสุดท้องหลังเรียนจบระดับ ปวช.จึงอยากจะไปทำงานหาเงินมาจุลเจือครอบครัวโดยน้องเนยบอกว่าจะเป็นงานอะไรก็ทำได้ไม่เลือกงานอยู่แล้วตนจึงได้โทรศัพท์สอบถามไปหาญาติที่ทำงานก่อสร้างอยู่ในกรุงเทพฯเพื่อหางานให้ญาติจึงแจ้งว่าที่บริษัทฯรับพนักงานพอดีซึ่งเป็นพนักงานสโตรฯน้องเนยจึงเดินทางเข้ากรุงเทพฯตั้งแต่วันที่ 14 กุมภาพันธ์ 2568 และไปทำงานอยู่ในไซต์งานก่อสร้างตึกโดยพึ่งจะย้ายเข้ามาทำในตึกของ สตง.ที่พังถล่มได้เพียง 3 วัน เท่านั้นในแผนกสโตรฯคอยจ่ายอุปกรณ์ไฟฟ้าให้กับช่างไฟฟ้าที่ทำงานภายในตึกดังกล่าว แต่ก่อนที่น้องเนยจะเดินทางไปกรุงเทพฯตนรู้สึกผิดสังเกตุว่าน้องเนยไม่ได้เอาเสื้อผ้าไปเยอะนักบอกว่าจะไปหาเอาใหม่ เครื่องสำอางค์ก็ไม่เอาไปและที่สำคัญกระปุกออมสินของน้องเนยที่วางอยู่หัวที่นอนที่เก็บสะสมเงินเหรียญเอาไว้น้องเนยก็เอามาให้ตนบอกว่าเก็บเอาไว้ไปทำบุญนะจากนั้นก็เดินทางเข้ากรุงเทพฯทันที จนกระทั่งมาเกิดเหตุการณ์ดังกล่าว ก่อนเกิดเหตุในช่วงเที่ยงน้องเนยยังโทรศัพท์มาหาพ่อกับแม่ว่าอยู่ระหว่างพักเที่ยงและกำลังรับประทานอาหารอยู่ที่ชั้น 7 ซึ่งเป็นแผนกสโตรฯ แล้วก็วางสายไป จนกระทั่งตนมาทราบข่าวว่าตึกที่น้องทำงานอยู่ได้ถล่มลงมา จึงได้โทรศัพท์ไปสอบถามญาติที่ทำงานด้วยกันจึงทราบว่าช่วงเกิดเหตุในระหว่างที่ตัวตึกสั่นขณะนั้นพากันทำงานอยู่ชั้น 7 อยู่ด้วยกันทั้งหมด 6 คน จึงได้พากันวิ่งหนีลงมาถึงชั้นที่ 3 ซึ่งเป็นลานจอดรถ เพื่อนๆรวมทั้งญาติที่ไปด้วยกันได้พากันวิ่งข้ามไปยังลานจอดรถได้ทันเวลาพอดีแต่น้องเนยกับเพื่อนอีก 3 คน ที่วิ่งตามหลังกันมาในระหว่างที่กำลังก้าวขาข้ามไปยังลานจอดรถแผ่นพื้นของตึกได้ทรุดตัวลงไปอย่างรวดเร็วและมีแผ่นพื้นจากชั้นอื่นที่อยู่สูงขึ้นไปพังถล่มทับลงมาอย่างแรงจนทำให้ตัวน้องเนยและเพื่อนรวม 3 คน ร่วงตามไปด้วยโดยไม่รู้ชะตากรรมก่อนที่เพื่อนที่รอดชีวิตพากันวิ่งหนีตายออกจากตัวตึกมาได้ ซึ่งตนก็ยังมีความหวังว่าน้องเนยจะปลอดภัยและรอปาฏิหาริย์พร้อมกับภาวนาขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยปกป้องคุ้มครองน้องเนยให้ปลอดภัยด้วยและอย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าจะพบน้องเนยในสภาพไหนก็ตามก็ก็ยังรักและรอคอยการกลับมาของน้อยเนยในทุกสภาพ