ในยามที่สังคมไทยประสบภัยพิบัติต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นน้ำท่วม ไฟไหม้ แผ่นดินไหว หรือแม้แต่ภัยเงียบอย่างโรคระบาด หนึ่งในผู้ที่ยืนหยัดอยู่เคียงข้างประชาชนเสมอมา คือ พระสงฆ์ไทย ผู้ไม่เคยละทิ้งหน้าที่แห่งความเมตตาและการเกื้อกูล

แม้ในห้วงเวลาที่พระพุทธศาสนาต้องเผชิญกับแรงเสียดทานจากข่าวการประพฤติผิดของพระภิกษุบางรูป ซึ่งอาจทำให้ศรัทธาของสาธารณชนสั่นคลอนไปบ้าง แต่พระสงฆ์อีกมากมายที่ท่านปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ และมีเมตตาธรรม กลับไม่หวั่นไหว ท่านเหล่านั้นยังคงดำเนินสมณกิจอย่างมั่นคง และยังคง “ลงมือช่วยเหลือ” ประชาชนอย่างไม่หยุดยั้ง

ในหลายพื้นที่ของประเทศไทย วัดกลายเป็นศูนย์กลางแห่งการพักพิง เป็นที่พักอาศัยชั่วคราวของผู้ประสบภัย เป็นที่รวมข้าวของเครื่องใช้ และเป็นจุดแจกจ่ายอาหาร น้ำดื่ม และกำลังใจ แม้กระทั่งในช่วงกลางดึก พระสงฆ์บางรูปยังลุยน้ำ ลากเรือ เดินทางไปมอบข้าวสารอาหารแห้งแก่ชาวบ้านอย่างไม่เลือกหน้า ไม่เลือกศาสนา ไม่เลือกคน

นี่คือ อัตลักษณ์ของพระสงฆ์ไทย ที่ดำรงอยู่มาช้านาน ไม่ใช่เพียงแค่ทำหน้าที่ศึกษา ปฏิบัติ หรือนั่งเทศน์บนธรรมาสน์ แต่เป็น ผู้นำแห่งเมตตา ที่พากัน “ออกจากวัด” ไปหาคนทุกข์ แล้วนำธรรมะกลับมาให้คนสุข

พระพุทธศาสนาไม่เคยเป็นเพียงคำสอนในคัมภีร์ แต่เป็นชีวิต เป็นวิถี เป็นกำลังใจที่จับต้องได้ในวันที่ประชาชนลำบาก — และพระสงฆ์ คือผู้ที่นำธรรมะเหล่านั้นมาสู่มือของโยมด้วยความจริงใจ

ในขณะที่สื่อโซเชี่ยลอาจเน้นย้ำภาพลบของพระสงฆ์บางกลุ่มที่ประพฤติผิดพระวินัย แต่ผู้คนในท้องถิ่นกลับมีภาพจำที่แตกต่าง — ภาพของพระผู้ลุยน้ำ พายเรือ แบกของ แบ่งปันรอยยิ้ม ภาพเหล่านี้แหละที่ควรถูกส่งต่อและจดจำในใจของชาวพุทธ

ขอให้เราไม่มองพระพุทธศาสนาด้วยแว่นขุ่นจากข่าวลบเพียงด้านเดียว แต่จงมองด้วยหัวใจที่เห็นคุณค่าของผู้ที่ยังคงยืนหยัดเป็นแสงสว่างในยามมืดมน และจงร่วมกันปกป้องพระสงฆ์ดีๆ ที่ยังคงยึดมั่นในธรรมะ เพื่อให้พระพุทธศาสนาเป็นที่พึ่งของผู้คนไปตราบนานเท่านาน

พระไม่เคยทิ้งโยมในยามยาก และเราในฐานะโยม…ก็ไม่ควรทิ้งพระในยามที่ท่านยืนหยัดเพื่อเราเช่นกัน ดูน้อยลง

CR-  เพจ Ch Kitti Kittitharangkoon