เมื่อวันที่ 3 พฤศจิกายน 2568 ศาลรัฐธรรมนูญมีมติ เอกฉันท์ไม่รับคำร้องสองกรณีสำคัญ ที่ถูกยื่นให้วินิจฉัยเกี่ยวกับการใช้อำนาจทางการเมืองและการบริหาร โดยเห็นว่าไม่เข้าองค์ประกอบตามรัฐธรรมนูญมาตรา 49 ว่าด้วยการล้มล้างการปกครอง

1. คำร้องกรณี “พรรคประชาชน–พรรคภูมิใจไทย” ทำ MOA หนุน “อนุทิน” เป็นนายกรัฐมนตรี

ผู้ร้องกล่าวหาว่า การจัดทำบันทึกข้อตกลง (MOA) ระหว่าง นายณัฐพงษ์ เรืองปัญญาวุฒิ หัวหน้าพรรคประชาชน กับ นายอนุทิน ชาญวีรกูล หัวหน้าพรรคภูมิใจไทย มีลักษณะเป็นการตกลงแบ่งปันอำนาจทางการเมือง ล่วงหน้าเพื่อให้ ส.ส. พรรคประชาชน 143 คน ลงมติสนับสนุนอนุทินเป็นนายกรัฐมนตรี ซึ่งอาจเข้าข่าย “การได้มาซึ่งอำนาจฝ่ายบริหารโดยไม่เป็นไปตามรัฐธรรมนูญ” และอาจเข้าข่าย “ล้มล้างการปกครองระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข”

อย่างไรก็ตาม ศาลรัฐธรรมนูญพิจารณาแล้วเห็นว่า เอกสาร MOA เป็นเพียงการแสดงเจตจำนงทางการเมืองร่วมกันเท่านั้น ไม่ปรากฏพยานหลักฐานที่ชัดเจนว่ามีการใช้สิทธิเพื่อล้มล้างการปกครอง หรือมีการบังคับครอบงำการตัดสินใจของสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรแต่อย่างใด
ดังนั้น ศาลมีมติเอกฉันท์ ไม่รับคำร้องไว้พิจารณา ตามรัฐธรรมนูญมาตรา 49

2. คำร้องกรณี “ภูมิธรรม–ทวี” ถูกกล่าวหาว่าแทรกแซงคดี “ฮั้ว ส.ว.”

อีกคดีหนึ่ง ศาลได้พิจารณาคำร้องของ สมาชิกวุฒิสภา ที่เข้าชื่อเสนอให้ศาลรัฐธรรมนูญพิจารณาวินิจฉัยตามมาตรา 170 วรรคสาม ประกอบมาตรา 82 ว่า ความเป็นรัฐมนตรีของนายภูมิธรรม เวชยชัย รองนายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม และพันตำรวจเอกทวี สอดส่อง รัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรม สิ้นสุดลงเฉพาะตัวหรือไม่ หลังถูกกล่าวหาว่า ใช้กรมสอบสวนคดีพิเศษ (DSI) แทรกแซงกระบวนการสอบสวนคดีเลือกตั้งสมาชิกวุฒิสภา (ฮั้ว ส.ว.) ซึ่งอาจถือเป็นการก้าวก่ายอำนาจของคณะกรรมการการเลือกตั้ง (กกต.) และละเมิดหลักการแบ่งแยกอำนาจตามรัฐธรรมนูญ

ศาลเห็นว่า เพื่อให้ได้ข้อเท็จจริงที่ครบถ้วน จำเป็นต้อง ให้พยานบุคคลตามที่ศาลกำหนดจัดทำบันทึกถ้อยคำยืนยันข้อเท็จจริง และให้ยื่นต่อศาลภายในระยะเวลาที่กำหนด เพื่อประกอบการพิจารณาวินิจฉัยต่อไป