วันที่ 16 มกราคม 2563 ที่บ้านงิ้วด่อน ต.งิ้วด่อน อ.เมือง จ.สกลนคร ซึ่งอยู่ริมฝั่งหนองหาร ทะเลสาบน้ำจืดที่ใหญ่ที่สุดในภาคอีสาน และใหญ่เป็นอันดับ 2 รองจากบึงบอระเพ็ด เนื้อที่กว่า 78,000 ไร่  ปรากฏว่ามีนกปากห่างกว่า 1 พันตัว อพยพมาจากที่ใดไม่ปรากฏ แต่คาดว่าหนีหนาวมาจากไซบีเรีย เข้ามาจับจองบริเวณนาข้าวนาปรังของชาวบ้าน เพื่อหากินหอยเชอรี่ และจะบินไปหากินรอบๆหนองหารหลังจากกินหมดแล้ว เมื่อหอยเชอรี่โตขึ้นมาทดแทนหอยที่ถูกกัดกิน  ก็จะบินกลับมาใหม่ โดยรอบหนองหารจะมีการปลูกข้าวนาปรังหลายพันไร่ จึงเป็นแหล่งอาหารให้กับนกเป็นอย่างดี โดยนายแสงคำ ดาบสีพาย อายุ 59 ปี ชาวบ้านงิ้วด่อน  ซึ่งปลูกข้าวนาปีและข้าวนาปรัง  บอกว่า ปีก่อนๆที่ผ่านมา เกษตรกรได้รับความเดือดร้อนจากหอยเชอรี่ เมื่อมีนกปากห่างมาช่วยกินหอยเชอรี่และแมลงเช่นนี้  ต้นข้าวก็จะได้ไม่ถูกทำลาย

 

นกปากห่าง จัดอยู่ในวงศ์นกกระสา จัดเป็นนกในวงศ์นี้ขนาดเล็ก แต่จุดเด่นที่ไม่เหมือนใครก็คือ  ปากที่ยามหุบจะเหลือช่องตรงกลาง ทำให้มันคาบเปลือกหอยโข่งและหอยเชอรี่  ที่ทั้งกลมทั้งลื่นได้อย่างช่ำชอง เมื่อจับหอยได้แล้วมันจะคาบไปหาทำเลเหมาะ ๆ เพื่อใช้จะงอยปากทำหน้าที่เหมือนแหนบจิกเนื้อหอยออกมากิน  ตัวผู้และตัวเมียคล้ายกัน มีขายาว คอยาว ปากใหญ่ส่วนกลางของปากห่างออก  เพื่อคาบหอยโข่งซึ่งกลมลื่นได้ ขนตามตัวมีสีขาวมอ ๆ หางมีสีดำแกมน้ำเงิน ขนปลายปีกมีสีเหมือนและเป็นแถบสีดำ นกปากห่างมีลำตัวยาว 32 นิ้ว ชอบอยู่เป็นฝูง ทำรังบนต้นไม้ ทำรังด้วยเรียวไม้แบบนกยางหรือรังกา ตัวผู้และตัวเมียจะผลัดกันกกไข่ ในการผสมพันธุ์ เวลาตัวผู้ขึ้นทับตัวเมียนั้น นกตัวผู้จะใช้เท้าจับขอบปีกหน้าของตัวเมียไว้แน่น และกระพือปีกช่วยการทรงตัว ตัวผู้จะแกว่งปากของมันให้กระทบกับปากของตัวเมีย ลูกนกเมื่อออกจากไข่ใหม่ ๆ จะไม่มีขน จากนั้นไม่กี่วันก็มีขนปุยขาว ๆ คลุม อีกราวเกือบ 2 เดือนก็มีปีกหางแข็งแรงแล้วก็เริ่มหัดบิน

 

ประชากรนกปากห่างในประเทศไทย  มีประมาณ 300,000-400,000 ตัว และมีแนวโน้มเพิ่มขึ้น มักพบในภาคกลางและอีสาน แต่เนื่องจากเป็นนกที่อพยพย้ายถิ่นหากินตามฤดูกาล ทำให้พบได้ในหลายประเทศ ซึ่งในประเทศไทยในเดือนมิถุนายนจะพบเห็นได้มากที่สุด เนื่องจากนกชนิดนี้ได้อพยพกลับมา โดยประเทศไทยเป็นพื้นที่แหล่งทำรังวางไข่ที่สำคัญที่สุดของนกปากห่าง และเป็นพื้นที่อาศัยที่รองรับประชากรของนกปากห่างมากกว่า 90 เปอร์เซ็นต์ของประชากรทั้งโลก