วันนี้ที่ 12 พ.ค. 2565  เวลา 11.30 น. นางสาววิมาลา เสาะหายิ่ง อายุ 44 ปี ผู้ใหญ่บ้านหมู่ 14 ตำบลหนองตากยา ได้มาร้องกับผู้สื่อข่าวว่าคดีของตนเองไม่มีความคืบหน้าเลย นี่ก็ครบ 4 เดือนแล้ว ตนเองได้โทรไปสอบถามตำรวจว่าคดีของฉันได้ไปถึงไหนแล้วแต่ก็ได้รับคำตอบเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา

นางสาววิมาลา เสาะหายิ่ง ได้เล่าให้ผู้สื่อข่าวฟังว่า วันที่เกิดเหตุของหายตรงกับวันที่ 2 ก.พ. 2565 วันนั้นตนเองได้ไปจับจ่ายซื้อของกับแม่ชื่อนางวิมล เล้าพานิชวัฒนา อายุ 65 ปี อยู่บ้านเลขที่ 049 หมู่ 14 ตำบลหนองตากยา อำเภอท่าม่วง จังหวัดกาญจนบุรี ตนและแม่ได้ไปซื้อของทีตลาดหนองตากยาในตอนเช้าเวลา 7 โมงกว่าเพื่อเอามาขายของที่บ้าน (ที่บ้านแม่เป็นร้านขายของชำ) ขณะที่ตนและแม่เดินเลือกซื้อของอยู่นั้น ตนเองได้ยินเสียงตะโกนอย่างดังบอกว่าช่วยด้วยฉันถูกงูกัด ตนเองตกใจมากที่เสียงตะโกนนั้นเป็นเสียงของแม่ตนเอง จึงรีบพาแม่ไปหาหมอ ตนเองได้รีบอุ้มแม่ไปขึ้นรถและได้พาแม่ไปหาหมอที่โรงพยาบาลท่าม่วง หลังจากให้หมอตรวจ ก็ได้ทราบผลว่างูที่กัดแม่นั้นเป็นงูที่ไม่มีพิษ หลังจากทำแผลเสร็จแล้ว ตนและแม่ก็ได้ขับรถกลับมาบ้าน ถึงบ้านเป็นเวลา 16.30 น. ตนก็ไค้เปิดบ้านและประคองแม่เพื่อจะให้แม่นอนพักผ่อนที่ห้องนอน

เมื่อพาแม่มาถึงประตูห้องนอนก็แปลกใจว่าประตูห้องเปิดอ้าอยู่ เมื่อพาแม่เข้าห้องนอนหวังให้นอนบนเตียง ตนเองและแม่ยิ่งตกใจใหญ่เมื่อสายตามองไปเห็นตู้เหล็กเก็บของของแม่ที่ตั้งอยู่เหนือหัวเตียงเปิดอ้าอยู่ ตนและแม่รีบไปดูและก็พบว่าของในตู้เหล็กได้ถูกรื้อค้นกระจัดกระจายไปหมด ตนเองได้ถามแม่ว่า แม่ยืนร้องให้ทำไม แม่ตอบออกมาเสียงสั่นเครือว่า ลูก  แม่หมดตัวแล้วแม่อุตส่าห์เก็บหอมออมริบมาทั้งชีวิตไม่เหลืออะไรเลย    

หลังจากนั้นตนเองได้โทรแจ้งกับเจ้าหน้าที่ตำรวจว่าที่บ้านได้มีโจรขึ้นบ้าน หลังจากนั้นประมาณ 40 กว่านาทีได้มีเจ้าหน้าที่ตำรวจมาที่บ้าน ชื่อ ร.ต.อ.เกษม เกษมโสดร้อยเวร สภ.หนองโรง ได้เข้ามาตรวจร่องรอยการงัดแงะเข้าบ้าน จากการตรวจสอบของตำรวจทราบว่าผู้ร้ายได้เข้ามาทางหลังบ้านและได้ใช้จอบงัดประตูหลังบ้านเข้ามา เป็นที่น่าสังเกตุว่าโจรไม่ได้แตะต้องสิ่งของที่มีค่าในบ้านเลย โจรมุ่งตรงไปยังตู้เหล็กเก็บของของแม่ที่เดียว เมื่อได้ของแล้วก็รีบออกไป

โจรผู้นี้น่าจะรู้ความเคลื่อนไหวคนในบ้านด้วย ถึงรู้ว่าของมีค่าอยู่ตรงไหนและไอ้โจรกวาดเงินสดไป 3 แสนบาท ทองรูปพรรณ 20 บาท และพระเครื่องอีก และในวันนี้ตนเองก็ขอขอบใจท่านกำนันสายชล ตันมั่นทอง กำนันแหนบทองหนองตากยาได้นำพาผู้ใหญ่บ้านทุกตำบลในหนองตากยามาเยี่ยมและให้กำลังใจตนถึงที่บ้าน

ที่ตนเองออกมาร้องสื่อในวันนี้เพราะว่าคดีของตนเงียบฉี่ยังกับเป่าสาก ขนาดตนเองเป็นถึงผู้ใหญ่บ้านก็ยังไม่รอด นี่ก็ปาเข้าไป 4 เดือนแล้วก็ยังไร้วี่แววอยู่ ก่อนที่ผู้ใหญ่สาวจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ก็ได้ถอนใจเฮือกใหญ่และบ่นพึมพำจับใจความได้ว่า ตนเป็นที่พึ่งตนเอง