วันที่ 21 มี.ค.68 ผู้สื่อข่าวรายงานความคืบหน้า จากกรณีมีคุณป้าท่านหนึ่งที่จ.อุดรธานี ไปซื้อข้าวสารที่เป็นข้าวจ้าวจำนวน 2 กิโลกรัม ๆ ละ 28 บาท รวมเป็นเงิน 56 บาท แต่คุณป้าไม่จ่ายครบจำนวน จ่ายเพียง 49.75 สตางค์ บอกมีเงินแค่นี้ แม่ค้าก็บอกว่าที่ร้านไม่ยอมเงินสตางค์ จึงตักข้าวสารออกตามที่คุณป้าจ่ายเงินมา ต่อมาคุณป้าไม่พอใจไปร้องเรียนศูนย์ดำรงธรรมและแจ้งความตร. อ้างว่าไปซื้อข้าวที่ร้านขายข้าวสารได้ข้าวไม่เต็มจำนวน 2 กก.มีการโกงตราชั่ง หลังจากได้รับร้องเรียน เจ้าหน้าที่ฯ จากสาขาชั่งตวงวัด เขต 2 อุดรธานี  ร่วมกับ สนง.พาณิชย์อุดรธานี ได้ลงพื้นที่ตรวจสอบร้านดังกล่าว ปราฎว่า ทางเจ้าหน้าที่ฯ ได้ใช้ตุ้มมาตรฐานทดสอบตาชั่งเครื่องชั่งก็ปกติ และมีการติดป้ายราคาชัดเจน ถูกต้องตามระเบียบ ว่าด้วย พรบ.มาตราชั่งตวงวัด พ.ศ.2542 2. พรบ.ว่าด้วยราคาสินค้าและบริการ พ.ศ.2542 ทางร้านไม่ได้โกงตราชั่งแต่อย่างใด

ซึ่งทางเจ้าของร้านบอกว่า “มีคุณป้าท่านหนึ่งได้มาซื้อข้าวสารจำนวน 2 กิโลกรัม ๆ ละ 28 บาทเป็นเงิน 56 บาท แต่คุณป้าท่านหนี้จ่ายเงินร้านข้าวเพียง 49.75 สตางค์โดยบอกว่ามีเงินเท่านี้ แต่ภรรยาแจ้งคุณป้าร้านไม่รับเงินสตางค์นะค่ะ จากนั้นได้ตักข้าวออกทำให้น้ำหนักข้าวไม่เต็ม 2 กิโลกรัม แต่พอเราเอาข้าวสารออกลูกค้ารายนี้ก็พยายามหาเงินมาให้ครบจำนวน โดยนับเหรียญสลึงมาจ่ายให้แต่ก็ยังไม่ครบบาทอยู่ดีให้มาแค่ 3 สลึง เมื่อจ่ายมาด้วยเงินสลึงทางร้านเราก็ไม่ได้รับและเอาคืน เพราะร้านซื้อขายเต็มบาท และติดป้ายไว้ชัดเจนทำให้คุณป้าไม่พอใจจึงไปร้องฯ เจ้าของร้านบอกอีกว่า อยากให้ป้าปล่อยวางบ้างจิตใจจะได้สบายบ้าง

 ล่าสุดเมื่อเช้าที่สภ.เมืองอุดรธานี คุณป้าท่านนี้โผล่มาแล้ว เดินดุ่มๆ เข้าไปเจ้าหน้าที่ตร. บอกว่า ข้าวสาร 2 กิโลกรัมที่ห้อยไว้จักรยานหายไป ด้วยเป็นความเดือดร้อนของประชาชน เจ้าหน้าที่ตร.จึงลองไปดูและสอบถามคุณป้าว่าเอาข้าวไว้ไหน ป้าก็ยืนยันห้อยไว้หน้ารถจักรยาน มีคนมาขโมยไป คุณป้าบอกว่า จะเอาข้าวมาเป็นพยานที่แจ้งความกับตร.ไว้ พอเดินขึ้นมาโรงพัก กลับมาลงทำไมข้าวหายไปเลย ทำไมมันกล้าขโมย แต่ถ่ายรูปไว้แล้ว จากนั้นคุณป้าก็ถามผกก.อยู่ไหม เจ้าหน้าที่ก็เลยบอกว่าไม่อยู่ แล้วผู้การละอยู่ไหม ผู้การก็ไม่อยู่  อุ้ยตายแล้วอะไรว่ะ ของมีราคาไม่หายแต่ข้าวดันมาหาย ฉันรีบมาหาร้อยเวรเรื่องร้านข้าวหมิ่นประมาท รีบไปหาร้อยเวรกลับออกมาข้าวสารหายเลย คุณป้าก็ดูร้อนรนที่ข้าวสาร 2 กก.หายจากนั้นก็ปั่นจักรยานออกจากโรงพักไปเลย

ขณะที่ชาวบ้านและชาวตลาด บอกว่า หัวจะปวดกับคุณป้าท่านหนึ่ง ป้าเป็นตัวตึงในซอยเลยทีเดียว ป้าไปซื้อของร้านไหนไม่มีใครอยากให้ซื้อแล้ว ชอบจ่ายเงินด้วยเหรียญสตางค์ ร้านที่รับก็ไม่มีปัญหา แต่ร้านไม่รับเหรียญป้าก็จะถ่ายมือถือไว้แล้วไปประจานร้านค้า เคยมีร้านค้าบางแห่งในตลาดติดรูปป้าห้ามเข้าร้านเลยทีเดียว