เมื่อเวลา 17.00 น.วันที่ 3 พ.ค.68 ผู้สื่อข่าวรายงานจาก จ.ปราจีนบุรี  ได้รับแจ้งว่ามีฝูงแมลงปีกแข็งนับหมื่นตัวมาอาศัยอยู่ในบ้านเลขที่ 130หมู่ที่ 6 บ้านโคกชัน ต.ลาดตะเคียน อ.กบินทร์บุรี จ.ปราจีนบุรี ซึ่งเจ้าของบ้านตัดสินใจยกห้องให้ฝูงแมลงปีกแข็งอยู่ ส่วนเจ้าตัวกับครอบครัวพากันลงมานอนที่ชั้นล่างทนอยู่กับฝูงแมลงปีกแข็งนับหมื่นตัว ฝูงแมลงปีกแข็งพากันเดินไปมาอยู่บนพื้นบ้านตลอดเวลาเวลานอนต้องใช้วิธีกางเต็นท์นอนภายในบ้านเพื่อป้องกันแมลงปีกแข็งเข้าหู เข้าปาก จมูก ตา

ผู้สื่อข่าวได้พบกับนางมยุรี โพธิ์เกิด เจ้าของบ้านได้พาขึ้นไปดูฝูงแมลงปีกแข็งอยู่บนชั้นบนของบ้าน ซึ่งเป็นบ้านไม้ยกพื้นสูง 2 ชั้นภายในห้องมีฝูงแมลงปีกแข็งนับหมื่นตัวกระจายกันอยู่ตามมุมอับ ซอกขื่อของบ้าน ซอกฝาบ้าน ตามเสื้อผ้ารวมถึงใต้ที่นอน ตัวแมลงปีกแข็งพากันซ่อนตัวอยู่ เมื่อยกขึ้นดูก็พากันเดินหนียั้วเยี้ยชวนขนลุกขนชัน

นางมยุรีกล่าวว่ามีแมลงปีกแข็งมาอาศัยอยู่เหมือนเดิมประจำทุกๆปี เป็นช่วงฤดูกาลของเขาจะพากันมา เพราะบ้านเป็นบ้านไม้ แมลงปีกแข็งอาศัยอยู่ในบ้านก็ต้องทนอยู่กับมันเพราะมันเป็นธรรมชาติต้องอยู่กับมันให้ได้ทำอะไรก็ไม่ได้ ทำได้แค่ฉีดยาฆ่าแมลงกำจัดแมลงปีกแข็ง แต่ก็ได้แค่ทุเลาลงเล็กน้อยต้องทนอยู่ต้องกางเต็นท์นอน กลัวแมลงจะเข้าหู ที่บ้านก็เลี้ยงหลานน้อยต้องยิ่งระวังแมลงปีกแข็งจะมาทุกปีในช่วงเดือนเมษายนไปจนถึงหมดฤดูฝน(3-4เดือน)

ผู้สื่อข่าวรายงานเพิ่มเติม กรมวิทยาศาสตร์การแพทย์ ระบุแมลงปีกแข็ง เรียกว่า “ด้วงกระเบื้อง” ซึ่งจัดอยู่ในกลุ่มแมลงปีกแข็งบุกเข้าบ้าน อาจก่อให้เกิดผื่นแดง โรคผิวหนัง หอบหืด หากถูกขีดข่วนให้รีบล้างแผลให้สะอาดด้วยสบู่

โดยในช่วงฤดูฝนมักจะพบเห็น “ด้วงกระเบื้อง” จัดอยู่ในกลุ่มแมลงปีกแข็ง มีขนาดลำตัวยาว 6 - 8 มม. เป็นแมลงที่พบได้ทั่วโลกแต่จะพบมากในเขตร้อน รวมทั้งในประเทศไทย ด้วงชนิดนี้มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า อัลฟิโทเบียส ดิอะเพอรินัส (Alphitobius diaperinus) บินได้ไกลพอสมควร ชอบบินมาเล่นไฟในเวลากลางคืน กินอาหารได้หลากหลาย ทั้งเมล็ดพืช ผลิตภัณฑ์จากพืชที่ชื้นหรือขึ้นรา รวมทั้งวัตถุที่เน่าเปื่อย สามารถพบแมลงชนิดนี้เข้ามาอยู่ในที่อยู่อาศัยของคนได้โดยเฉพาะบริเวณบ้านหรือรอบๆ บ้านที่มีกองปุ๋ย มูลสัตว์ ปุ๋ยหมัก เศษไม้ผุพัง เป็นป่า หรือมีเล้าเป็ดเล้าไก่

แมลงชนิดนี้ไม่มีรายงานว่า เป็นพาหะนำโรคมาสู่คน อย่างไรก็ตามแมลงชนิดนี้สามารถปล่อยสารจำพวก เบนโซควิโนน (Benzoquinones) ออกมาเพื่อป้องกันตัวเองจากศัตรู และเมื่อมีเป็นจำนวนมากก็อาจจะทำให้เป็นอันตรายต่อมนุษย์ได้ โดยทำให้เกิดผื่นแดง รวมทั้งทำให้เกิดอาการแพ้ ปวดศีรษะ จมูกอักเสบ เป็นต้น

นอกจากนี้ถ้าแมลงมาสัมผัสตัวมนุษย์ นอกจากทำให้เกิดความรำคาญ ตามลำตัวและขาของแมลงซึ่งมีหนามแหลมอาจขีดข่วนตามผิวหนัง ผู้ที่แพ้ ก็จะมีอาการคัน บวมแดงหรือเป็นผื่นแพ้ได้ หากถูกแมลงขีดข่วนให้รีบล้างแผลให้สะอาดด้วยสบู่และน้ำ ถ้ามีอาการคัน พยายามอย่าเกา ให้ทาด้วยยาคาลาไมน์ หรือถ้ามีการอักเสบให้ทาด้วยยาปฏิชีวนะประเภทครีม

การกำจัดด้วงกระเบื้องทำได้โดยเตรียมน้ำละลายผงซักฟอกใส่ภาชนะนำไปวางไว้ใต้ดวงไฟนอกบ้าน เพื่อดักแมลงที่มาเล่นไฟให้จมน้ำตาย รวมทั้งสามารถฉีดพ่นสารเคมีกำจัดแมลงตามบริเวณแหล่งเกาะพัก แหล่งเพาะพันธุ์นอกบ้าน เช่น บริเวณโพรงไม้ผุใต้กองไม้ชื้น หรือกองซากพืชทับถม รวมทั้งบริเวณกองมูลสัตว์หรือปุ๋ย โดยสารเคมีที่ใช้เป็นสารในกลุ่มไพรีทรอยด์ เช่น ไซฟลูทริน, เดลตามิทริน, ไซเพอร์เมทริน เป็นต้น เมื่อสารถูกตัวด้วงกระเบื้อง จะทำให้แมลงตายได้ รวมทั้งจะมีฤทธิ์ตกค้างบริเวณที่ฉีดพ่น ประมาณ 3 - 6 เดือน ตามคำแนะนำขององค์การอนามัยโลก ซึ่งจะทำให้ด้วงจะไม่มาเกาะอีก

อย่างไรก็ตามการใช้สารเคมีควรใช้ด้วยความระมัดระวัง เมื่อพ่นสารใหม่ๆ ไม่ควรให้คนหรือสัตว์เข้าในพื้นที่จนกว่าสารจะแห้งดี และสามารถพ่นซ้ำได้อีก ทั้งนี้ หากต้องการพ่นตามผนังอาคารบ้านเรือนเพื่อป้องกันไม่ให้แมลงมาเกาะ ควรเลือกใช้สารไซฟลูทริน แบบสูตรผงละลายน้ำหรือสูตรดับเบิลยูพี (WP) สารเคมีจะเกาะที่ฝาผนังได้ดี มีผลป้องกันได้ 6 เดือน