วันที่ 13 พฤษภาคม 2568 ผู้สื่อข่าวรายงานว่าได้มีพี่นักข่าวภูมิภาคประจำจังหวัดสุรินทร์กำลังเดินทางไปหาเพื่อนอยู่ที่ต่างจังหวัดโดยเส้นทางในการเดินทางไปยังไม่คุ้นเคยและชำนาญจึงได้ใช้ระบบการเดินทาง GPS นำทางและได้เดินทางจากอำเภอเมืองสุรินทร์มุ่งหน้าไปจังหวัดศรีสะเกษโดยระหว่างทางที่เดินทางไปนั้นระบบนำทางได้แนะนำเส้นทางที่ใกล้และรวดเร็วกว่าคนขับรถจึงได้ตัดสินใจในการเลือกเส้นทางดังกล่าว 

ตอนแรกก็ไม่ได้เอะใจอะไรจนกระทั่งเส้นทางนั้นเริ่มแคบลงเรื่อยๆจากถนนดำลาดยาง4เลน กลายเป็นถนนลาดยาง2เลนและได้ขับไปเรื่อยๆจนกระทั่งถนนลาดยาง2เลนได้สิ้นสุดลงและได้เข้าไปทางหมู่บ้านแห่งหนึ่งและถนนได้เปลี่ยนจากถนนลาดยาง2เลนเป็นถนนคอนกรีต ซึ่งคนขับรถก็ไม่ได้เอะใจอะไรจนกระทั่งจากถนนคอนกรีตเริ่มกลายเป็นถนนลูกรังและก็ไม่ได้คิดอะไรอีกเช่นกันคิดว่าระบบนำทางคงจะพาไปเส้นทางที่ใกล้และเร็วระหว่างที่ขับรถอยู่นั้นได้สังเกตบริเวณโดยรอบมีแต่ทุ่งนา และเส้นทางดังกล่าวได้เข้าไปยังห้วยหนองคลองบึงจนกระทั่งเข้าไปในทุ่งนาพบกับวัวควายจำนวนมาก จริงเริ่มที่จะไม่ค่อยมั่นใจ และจนกระทั่งระบบนำทางไปสิ้นสุดอยู่บริเวณกลางทุ่งนาซึ่งไม่มีถนนไปต่อ สรุปแล้วระบบนำทางพาไปยังสถานที่ที่ไม่รู้จัก จึงอยากเตือนภัยสำหรับคนที่ใช้ระบบนำทางให้ซูมดูบริเวณโดยรอบว่า ตรงนั้นมีถนนที่สามารถเชื่อมต่อไปยังเส้นอื่นได้หรือไม่ถ้าเกิดเป็นเส้นทุ่งนาให้ถอยรถกลับมาคืน เพราะอาจทำให้เสียเวลาและหลงทางได้ 

นายฤทธิชัย มาพะเนาว์ อายุ36ปี (เจ้าของรถ) เล่าว่า ตนเองนั้นกำลังจะขับรถไปหาเพื่อน อยู่ที่ต่างจังหวัดซึ่งเป็นถนนมุ่งหน้าไปทางถนนศีขรภูมิ-มุ่งอำเภอสำโรงทาบเพื่อที่จะไปหาเพื่อนซึ่งอยู่ใกล้ที่ว่าการอำเภอแห่งหนึ่งซึ่งกันเองยังไม่คุ้นเคยกับเส้นทางที่จะไปเท่าไหร่จึงได้ใช้ระบบนำทางGPSในการค้นหาเส้นทางและระบบGPSได้นำทางไปที่จุดหมายตนไม่ได้เอะใจอะไรเนื่องจากขับไปตามถนนตามปกติสักพักระบบนำทางได้เปลี่ยนเป้าหมายให้ขับเข้าไปยังถนนคอนกรีตก่อนจะมุ่งหน้าไปยังถนนรุกรานและเข้าไปที่ทุ่งนากว่า15กิโลเมตรจึงอยากฝากเตือนสำหรับคนที่ไม่รู้เส้นทางให้ดูGPSว่าถนนที่ระบบนำทางกำหนดให้นั้นจะพาไปยังจุดหมายที่อยู่ห่างจากหมู่บ้านหรือไม่เพราะอาจจะทำให้คุณเสียทั้งเวลาและรถอาจจะเสียหายจากถนนที่ไม่ดีได้