คำโบราณกล่าวไว้ว่า “ แข่งเรือ แข่งพาย แข่งได้ แต่แข่งบุญวาสนาแข่งไม่ได้ “ ถูกต้องที่สุด  เพราะ บางคนเกิดมาอยู่บนกองเงินกองทอง เนื่องจาก พ่อ แม่ บรรพบุรุษ ปูรากฐานไว้ก่อนแล้ว ทำให้อยู่กินแบบสบาย ทว่า มีจำนวนไม่น้อย ที่เลือกเกิดไม่ได้ อยู่กินอย่างยากลำบาก อดมื้อกินมื้อ ประคับประครองชีวิตให้อยู่รอด ในแต่ละวัน  

นายวิจารณ์ สินธุ์ชู หนึ่งในอีกหลายคน ต้องดิ้นรนหากิน เพื่อไม่ให้ปากท้องหิว เพราะคำว่า คนจน เลือกเกิดไม่ได้ จึงต้องก้มหน้าก้มตา ยึด อาชีพ “เก็บของเก่า” ขาย เป็นเวลาหลายสิบปี คือ ทำงานมาจนจำไม่ได้ว่ากี่ปี แม้จะเป็นอาชีพที่ไร้เกียรติ คนมองข้าม แต่ภาคภูมิใจในการประกอบอาชีพสุจริต ไม่คดโกงใคร ที่สำคัญไม่เป็นหนี้ นอนหลับสบาย แม้ที่นอนจะไม่หรูหราใหญ่โตก็ตาม เพราะอยู่อย่างพอเพียง

นายวิจารณ์ สินธุ์ชู อายุ 68 ปี พักอยู่ตำบลบุ่ง อำเภอเมืองอำนาจเจริญ จังหวัดอำนาจเจริญ ขณะนั่งพักผ่อนบนที่นอนกล่าวว่า บิดา มารดา เสียชีวิตนานแล้ว โดยอยู่กับพี่สาว ซึ่งพี่สาวแบ่งให้อยู่ใช้เป็นที่หลับนอนข้างบ้าน กลางคืนกางมุ้งเก่าๆนอน เพื่อไม่ให้ยุงกัด และ มีแมวจรจัดมาอยู่ด้วยจำนวนหนึ่ง ประกอบกับเป็นคนรักแมว จึงเลี้ยงไว้คลายเหงา ได้หยอก ได้เล่นกับแมว ทำให้สบายใจได้ระดับหนึ่ง

นายวิจารณ์ สินธุ์ชู คนสู้ชีวิต กล่าวอย่างอารมณ์ดีว่า ทานข้าว ให้อาหารแมวเสร็จ จะถือถุงปุ๋ยเปล่า เดินเท้าตระเวนไปตามชุมชนต่างๆในเขตเทศบาลเมืองอำนาจเจริญ เพื่อหาเก็บของเก่าในถัง ขยะ ซึ่งถูกทิ้งแล้ว นำใส่กระสอบปุ๋ยจนเต็ม 2 กระสอบ จากนั้น จะแบกกลับบ้าน เมื่อถึงบ้านนั่งพักให้หายเหนื่อย แล้วทำการคัดแยกขยะแต่ละชิ้น วางกองรวมกันบริเวณที่ว่างหน้าบ้าน ถ้ารวมรวบคัดแยกเต็มกระสอบตามความต้องการ เก็บไว้ 2 – 3 วัน จึงจะนำไปขาย ที่ร้านรับซื้อของเก่าในซอยเทพมงคล ตำบลบุ่ง อำเภอเมืองอำนาจเจริญ จังหวัดอำนาจเจริญ ซึ่งห่างจากบ้านพักประมาณ 500 เมตร ขายได้เงินครั้งละ 200 - 300 บาท แม้จะเป็นเงินไม่มาก แต่มีค่าสำหรับคนจน ภาคภูมิใจมาก ในการทำอาชีพสุจริต ไม่คดโกงใคร และเป็นคนมีธรรมประจำใจอีกด้วย…