เมื่อวันที่ 24 เมษายน 2568 ครูหยุยหรือนายวัลลภ ตังคณานุรักษ์ เลขาธิการมูลนิธิสร้างสรรค์เด็ก อดีตสมาชิกวุฒิสภา ได้ชี้แจงถึงสถานการณ์ของคนไร้บ้านซึ่งปัจจุบัน จะเต็มไปด้วยผู้สูงอายุและผู้ป่วยที่ต้องออกจากบ้าน ด้วยสาเหตุที่ลูกหลานไม่ดูแล หรือป่วยไม่มีใครเอาใจใส่  จึงต้องออกมาใช้ชีวิตตามสถานที่ต่างๆ ยังชีพด้วยการเก็บสิ่งของขาย ขอทาน  

ส่วนยามค่ำคืนก็จะอาศัยหลับนอนตามตรอก ตามหลังป้ายรถเมล์ ในสวนสาธารณะ ใต้สะพาน สภาพชีวิตเช่นนี้น่าอนาถใจ มูลนิธิสร้างสรรค์เด็ก จึงดำเนินการส่ง “ครูกลางคืน”ลงไปตามพื้นที่ต่างๆ เพื่อดูแล  ตั้งแต่ช่วยประสานส่งต่อครอบครัว  ส่งต่อสถานสงเคราะห์ จัดทำหลักฐานสำคัญ เช่นบัตรผู้สูงอายุ บัตรสวัสดิการแห่งรัฐ ฯลฯ เพื่อได้ใช้สิทธิในฐานะพลเมืองไทย

แต่หากพบว่ารายใดยังไม่พร้อมจะกลับครอบครัวหรือเข้าสถานสงเคราะห์ ก็จะช่วยดูแลด้านต่างๆ ให้มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น ถามว่าทำไมถึงใช้คำว่า ครูกลางคืน เพราะเป็นการลงทำงานตอนกลางคืนเพื่อจะได้พบตัวไร้บ้านได้ง่าย ขณะนี้พื้นที่เริ่มดำเนินการจะเป็น กรุงเทพฯและปริมณฑล