พระครูปลัดจุลภัคพระรูปแรกศิษย์ อ.ปี่ สืบทอดตำนานหุ่นพยนต์ อ.ลอย โพธิ์เงิน

 

♦♦♦ “อาจารย์ปี่” สมาน แจ้งเจริญ เป็นศิษย์สืบทอดการทำและเสกหุ่นพยนต์จาก อ.ลอย โพธิ์เงิน ฆราวาสจอมขมังเวทย์เรื่องหุ่นพยนต์โด่งดังทั่วไทยไปไกลถึงต่างประเทศ พระครูปลัดจุลภัค เขมวีโร(ไก่) เจ้าอาวาสวัดเขียน  ต.บางไผ่ อ.เมือง จ.นนทบุรี ได้ยินชื่อเสียงของอาจารย์ปี่ สมาน แจ้งเจริญ มานานแล้วเป็นฆราวาสที่เก่งในเรื่องเมตตามหาเสน่ห์ ลูกศิษย์คนหนึ่งของพระอาจารย์ไก่ได้ชักชวนไปหา อ.ปี่ตอนแรกๆก็ไม่คิดจะไปแต่พลั้งปากไปว่าถ้ามีบุญวาสนาต่อกันคงได้พบเจอกันเอง จนมาถึงปี 2563 ช่วงโควิดและเป็นช่วงเข้าพรรษาพอมีเวลา ลูกศิษย์วัดเขียนมาชวนอีกจึงเดินทางไปหา อ.ปี่ ครั้งแรกสนทนากันไม่นานก็กลับ

 

♦♦♦“พระครูปลัดจุลภัค” บอกว่า อาตมาคิดในใจว่าวิชานี้เป็นของโบราณสืบทอดกันมานานหากได้สืบทอดไว้ให้เกิดประโยชน์แก่ชาวบ้าน วิชาไม่สูญหายเป็นเรื่องที่ดี ห่างไปอีก 5-6 วันจึงไปพบ อ.ปี่ เป็นครั้งที่ 2 อ.ปี่ดูท่านเรียบเฉยพูดคำตอบคำ หลังจากนั้น 5-6 วันไปอีกครั้ง อ.ปี่ก็ทำเหมือนเดิมเหมือนคนที่ไม่คุ้นเคย จนครั้งที่ 4 อ.ปี่จึงถามว่ามาทำไมบ่อยๆอยากได้อะไร อาตมาจึงตอบไปว่าอยากได้เสน่ห์เมตตา อ.ปี่บอกว่าการเรียนของท่านมิได้เปิดตำราเรียน จดหรืออัดเทปแล้วมาแกะคำพูด อ.ปีได้สอนวิธีเป่า เสก อยู่ 3-4 บท เกือบ 2 เดือนจึงสนิทสนมกันมากขึ้น

 

♦♦♦ “ช่วงงานกฐิน” เจ้าภาพถวายไม่ถึงแสน จึงไปหา อ.ปี่ ท่านแนะนำให้บอกกล่าวหุ่นพยนต์ อาตมาก็ลองทำบอกหุ่นพยนต์ขอให้ได้ยอด 8 แสนขึ้น ทอดกฐินเสร็จได้ยอดเงิน 6 แสนไปเข้าธนาคารมียอดเข้ามาเพิ่มร่วมงานกฐินอีก 2 แสนกว่า รวมได้ 8 แสนหนึ่ง เสร็จงานกฐินไปหา อ.ปี่เหมือนปรกติ รู้มาว่าท่านมีวิชาเหยียบไฟจึงถามท่านว่าท่านยังเหยียบไฟอยู่ไหม ท่านบอกว่าอายุมากแล้วกลัวจะล้ม อาจารย์ไม่เหยียบสอนผมได้ไหม ท่านถามว่าจะเอาเหรอ ท่านก็สอนมนต์ดับไฟให้ทีละบท  อาตมาอัดเสียงไว้แล้วแกะคำสอนที่วัด  หลายวันต่อมาไปพบท่านถามว่าท่องคล่องหรือยัง อาตมาตอบไปว่าท่องคล่องแล้ว หลังจากนั้นไม่กี่วันไปหาท่าน อ.ปี่ถามว่าพร้อมหรือยัง อาทิตย์หน้าจะไปผ่าตา วันนี้ลองก่อไฟเหยียบดูตอนก่อไฟก็รู้สึกกลัวๆ ท่านให้เราเหยียบคนที่จะลอง  ท่านสอนให้เสกที่เท้าเรา เสกที่เตาไฟ แล้วก็อาราธนาครู ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี

 

 

♦♦♦ “พระครูปลัดจุลภัค” กลับมาทดลองกับพระที่วัดเขียน  ญาติโยมรู้ก็มาให้อาตมาเหยียบไฟรักษา งดเว้นวันพระ วันว่างก็จะไปหาอาจารย์เล่าให้ท่านฟังท่านขอดูเท้าเรา ท่านจับมือข้างขวาของอาตมาลงมนต์ให้เสร็จแล้วท่านก็ให้กลับบอกว่าครูมาลงให้แล้ว กลับเถอะ เมื่ออกจากบ้านอาจารย์ตั้งจิตอธิษฐานไว้  “จะขออนุรักษ์วิชาของอาจารย์ไว้ช่วยเหลือผู้คนตลอดไป” เพราะท่านเคยบอกไว้มีคนไข้คนเจ็บมาหาอย่าหลบหนีให้อนุเคราะห์รักษาหายไม่หายค่อยว่ากัน  และ อ.ปี่ ยังมอบตำรารักษาเส้นในร่างกายให้เก็บรักษาไว้

 

♦♦♦ มีอยู่วันหนึ่ง ให้ลูกศิษย์ขับรถพาไปหา อ.ปี่ บอกท่านว่ามีโยมถวายรถมาคันหนึ่ง ขอหุ่นพยนต์ไม้หักจะแขวนในรถ ท่านบอกเดี๋ยวนี้ไม่ได้หักแล้ว ท่านจึงมอบให้เป็นแบบตัว อาตมาเผลอหลุดปากขอหุ่นไม้หักอีก ท่านก็บอกไม่ได้ทำแล้ว อาตมาจึงบอกสอนผมได้ไหมครับ อ.ปี่ถามจะเอาเหรอ ท่านไปหยิบธูปมาหนึ่งก้านแล้วก็หักให้ดูและบอกว่าหางอย่ายาวนะ และสอนมนต์ที่เสกให้ วันหนึ่งไปหา อ.ปี่ ท่านยื่นตำราของอาจารย์ลอย โพธิ์เงิน เจ้าตำรับหุ่นพยนต์และบอกว่าเก็บรักษาตำรานี้ไว้ให้ดี ในช่วงที่อาจารย์ผ่าตาอาตมาฝึกทำหุ่นพยนต์อยู่สองสามวันพอทำได้แต่ไม่สวย อยากจะช่วยหารายได้ให้ท่าน รุ่งขึ้นอีกวันมีลูกศิษย์ที่มัดหุ่นสานหุ่นมาช่วยแนะนำ จึงฝึกทำจนออกมาสวยใช้ได้  รูปแบบหุ่นพยนต์ของอาตมาผูกเส้นด้ายเสกมี สีเขียว สีเหลือง สีม่วงเป็นเอกลักษณ์ของอาตมาเอง “อาตมารู้สึกภูมิใจที่เป็นพระรูปแรกได้มาเป็นศิษย์อาจารย์ปี่ สมาน แจ้งเจริญ เป็นผู้สืบสานวิชาหุ่นพยนต์มิให้สูญหาย”