ภูมิปัญญาท้องถิ่นได้ก่อเกิดและสืบทอดในชุมชนมาเป็นเวลาช้านานเมื่อชุมชนเปลี่ยนแปลงไปพร้อมกับสังคมสมัยใหม่ ภูมิปัญญาท้องถิ่นก็มีเปลี่ยนและการปรับตัวเช่นเดียวกันความรู้ภูมิปัญญาจำนวนมากได้สูญหายไปเพราะไม่มีการปฏิบัติสืบทอดหรือถ่ายทอดต่อคนรุ่นหลัง ภู มิปัญญาท้องถิ่นจึงเป็นสิ่งสำคัญที่ควรรักษาไว้แต่ในปัจจุบันมีหลายภูมิปัญญาได้จางหายไปบ้างแล้วเราทั้งหลายควรช่วยกันรักษาไว้เพื่อเป็นมรดกของคนไทย  

 

นายประดับ ผัดอ่อนอ้าย อายุ 61 ปี ผู้สูงอายุอีกคนหนึ่งใน ตำบลแม่ปะ อำเภอแม่สอด จังหวัดตาก ได้เล็งเห็นถึงความสำคัญภูมิปัญญาท้องถิ่น จึงนำไม้ไผ่ มาจักตอก นำไปใช้ประโยชน์ มัดสิ่งของต่างๆ แทนหนังยาง เป็นการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมมีการย่อยสลายได้ง่ายกว่าหนังยาง อีกทั้งเป็นการอนุรักษ์ภูมิปัญญาท้องถิ่นมาตั้งแต่สมัยโบราณ     

 

นายประดับ กล่าวว่า ขั้นตอนวิธีทำ จักตอก ประการแรกคือ นำไม้ไผ่มาผ่าเป็นซีก ๆ เหลาให้เกลี้ยงและใช้คมมีดหั่นตรงปลายไม้แล้วใช้มือดึงให้เป็นเส้น เล็กๆ ชาวบ้านเรียกวิธีการนี้ว่า “จักตอก“ ซึ่งการจักตอก เป็นภูมิปัญญาชาวบ้านที่ใช้ประโยชน์จากไม้ไผ่เพื่อใช้เป็นเครื่องจักสานหรือ ใช้มัดสิ่งของต่างๆ ซึ่งจะแตกต่างกันตามวัตถุประสงค์ของการใช้งาน