เมื่อวันที่ 21 พฤศจิกายน 2567  เฟซบุ๊ก Banjob Bannaruji - บ้านบรรณรุจิ ได้โพสต์ภาพและข้อความว่า  ‘กอดนี้ 120 ล้านบาท’  ยังจำกันได้ไหม ?  ที่เคยลงข่าวว่า คุณตากมล  ศรีภูริปรีชานนท์ (คนที่กอดหลวงพ่อในภาพ ) ได้ถวายเงิน 120 ล้านบาท แด่พระเดชพระคุณพระธรรมวชิรคุณาธาร  (หลวงพ่อเณรโกศล มหาวีโร) เมื่อปีที่แล้ว
 
บัดนี้  พระธรรมวชิรคุณาธาร ได้น้อมนำเงินจำนวนนั้นทั้งหมดไปสร้างอาคารศูนย์ส่องกล้องและศูนย์มะเร็ง โรงพยาบาลราชพิพัฒน์ พุทธมณฑลสาย 3  ต่อมา คุณตากมล ได้บริจาคเพิ่มอีก รวมเป็น 165,000 ,000 บาท ( หนึ่งร้อยหกสิบห้าล้านบาทถ้วน )  ดังที่สำนักข่าววัดศรีสุดารามรายงานความคืบหน้าว่า "อาคารคุณตากมล ศรีภูริปรีชานนท์ เป็นอาคารคอนกรีตเสริมเหล็ก ขนาด 9 ชั้น สำหรับให้บริการรักษาพยาบาลผู้ป่วยอายุรกรรม เป็นศูนย์ส่องกล้อง และศูนย์มะเร็งอุปถัมภ์​ในการก่อสร้างโดยคุณตากมล ศรีภูริปรีชานนท์ งบประมาณ​ในการก่อสร้าง อาคารดังกล่าว165,000 ,000 บาท ( หนึ่งร้อยหกสิบห้าล้านบาทถ้วน ) ให้โรงพยาบาล​ราชพิพัฒน์​   เขตบางแค​ กรุงเทพมหานคร   โดยมีพระธรรมวชิร​คุณ​า​ธารเป็นผู้ประสานงาน" ขอสาธุชน อนุโมทนาร่วมกันเทอญ

บุญในปริบทพุทธสันติวิธี

“บุญ” ในบริบทของพุทธศาสนาไทยไม่ได้หมายถึงเพียงการกระทำที่นำไปสู่ความสุขส่วนตนในภพหน้าเท่านั้น แต่ยังเป็นเครื่องมือสำคัญที่ส่งเสริมพุทธสันติวิธี ซึ่งเป็นกระบวนการสร้างความสงบสุขในสังคมโดยอิงหลักการทางพุทธศาสนา บทความนี้จะวิเคราะห์แนวคิดเรื่องบุญในมิติของพุทธสันติวิธี โดยพิจารณาความเป็นมา สภาพปัญหา หลักการ อุดมการณ์ วิธีการ แผนยุทธศาสตร์ โครงการที่เกี่ยวข้อง และอิทธิพลที่เกิดขึ้นในสังคมไทย พร้อมทั้งเสนอแนะเชิงนโยบายเพื่อพัฒนาการใช้แนวคิดบุญในพุทธสันติวิธี

ความเป็นมา
แนวคิดเรื่องบุญมีรากฐานจากคำสอนในพระไตรปิฎก โดยเฉพาะในหมวดว่าด้วย “บุญกิริยาวัตถุ 10” ซึ่งเน้นการกระทำที่ส่งผลดีทั้งต่อจิตใจของผู้กระทำและต่อสังคมในวงกว้าง ในบริบทของสังคมไทย บุญไม่ได้ถูกมองเพียงในแง่ศาสนพิธี แต่ยังผูกพันกับการสร้างความสามัคคี การช่วยเหลือเกื้อกูล และการแก้ไขปัญหาความขัดแย้งในชุมชน

สภาพปัญหา
แม้ว่าการทำบุญจะมีบทบาทสำคัญในสังคมไทย แต่ในบางกรณีแนวปฏิบัติกลับเบี่ยงเบนไปจากหลักการดั้งเดิม เช่น การมุ่งเน้นที่ผลตอบแทนทางวัตถุหรือความเชื่อเรื่องอิทธิฤทธิ์แทนที่จะเป็นการพัฒนาจิตใจและสังคม ปัญหาดังกล่าวสะท้อนถึงการขาดความเข้าใจในมิติของบุญที่เกี่ยวข้องกับพุทธสันติวิธี

หลักการ
พุทธสันติวิธีเน้นการแก้ปัญหาความขัดแย้งด้วยวิธีการที่ไม่ใช้ความรุนแรง โดยอาศัยหลักธรรม ได้แก่
1. เมตตา: การมุ่งสร้างความปรองดอง
2. กรุณา: การช่วยเหลือผู้ที่ประสบปัญหา
3. อุเบกขา: การมีจิตมั่นคงเมื่อเผชิญความขัดแย้ง
4. สมานฉันท์: การเคารพในความหลากหลาย

อุดมการณ์
อุดมการณ์ของบุญในพุทธสันติวิธีคือการส่งเสริมความยุติธรรมและความเสมอภาคในสังคมผ่านการพัฒนาจิตใจและการกระทำที่เน้นผลประโยชน์ส่วนรวม อุดมการณ์ดังกล่าวสามารถนำไปสู่สันติภาพอย่างยั่งยืน

วิธีการ
การนำแนวคิดบุญมาใช้ในพุทธสันติวิธีสามารถแบ่งออกเป็นหลายวิธี ได้แก่
1. การศึกษา: ส่งเสริมความรู้เกี่ยวกับบุญและพุทธสันติวิธี
2. การปฏิบัติธรรม: การฝึกสมาธิและเจริญปัญญาเพื่อสร้างความสงบในจิตใจ
3. กิจกรรมชุมชน: การจัดโครงการช่วยเหลือและพัฒนาในชุมชน
4. การเจรจา: ใช้หลักธรรมเพื่อไกล่เกลี่ยความขัดแย้ง

แผนยุทธศาสตร์
การพัฒนาแนวคิดบุญในพุทธสันติวิธีควรมีแผนยุทธศาสตร์ที่ครอบคลุม เช่น
1. การส่งเสริมบทบาทพระสงฆ์: ให้เป็นผู้นำในการเผยแผ่พุทธสันติวิธี
2. การสร้างเครือข่ายชุมชน: เพื่อสนับสนุนกิจกรรมบุญที่มุ่งสร้างสันติภาพ
3. การบูรณาการกับภาครัฐและองค์กรเอกชน: ในการพัฒนาโครงการที่ตอบโจทย์ความต้องการของชุมชน

โครงการที่เกี่ยวข้อง
โครงการที่สะท้อนการใช้บุญในพุทธสันติวิธี เช่น
โครงการ “บวชป่า” เพื่ออนุรักษ์สิ่งแวดล้อม
การจัดกิจกรรมสวดมนต์ข้ามปีเพื่อเสริมสร้างความสามัคคีในสังคม
การสร้างชุมชนพึ่งพาตนเองตามหลักเศรษฐกิจพอเพียง

อิทธิพลต่อสังคมไทย
แนวคิดบุญในพุทธสันติวิธีส่งผลต่อสังคมไทยในหลายมิติ เช่น
1. การสร้างความปรองดอง: ลดความขัดแย้งในชุมชน
2. การพัฒนาเศรษฐกิจชุมชน: ผ่านกิจกรรมบุญที่สนับสนุนความร่วมมือ
3. การพัฒนาจิตใจ: ส่งเสริมคุณธรรมและจริยธรรมในสังคม

ข้อเสนอแนะเชิงนโยบาย
1. การบูรณาการบุญในระบบการศึกษา: เพิ่มเนื้อหาเกี่ยวกับพุทธสันติวิธีในหลักสูตร
2. การสนับสนุนงบประมาณ: สำหรับโครงการที่ใช้บุญในการสร้างสันติภาพ
3. การจัดตั้งศูนย์พุทธสันติวิธี: เพื่อวิจัยและพัฒนาแนวทางที่สอดคล้องกับสังคมไทย