เมื่อวันที่ 24 ธันวาคม 2568 ดร.ปลอดประสพ สุรัสวดี อดีตรองนายกรัฐมนตรีและอดีตปลัดกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม โพสต์เฟซบุ๊ก ความว่า สรุปงานก่อสร้างขนาดใหญ่ของรัฐ เละตุ้มเป๊ะ!

ผมได้รายงานประชาชนไปแล้ว 2 เรื่องคือ กรณีตึก สตง. ถล่มและกรณีถนนยุบจากการก่อสร้างรถไฟฟ้าใต้ดินที่หน้ารพ.วชิระ ซึ่งมีผู้สนใจอ่านถึง 1 ล้านคน วันนี้ผมจะรายงานอีก 3 กรณีซึ่ง กมธ. ได้รับมอบหมายมาและขอเรียนล่วงหน้าไว้ก่อนว่า เมื่อประชาชนได้อ่านแล้ว คงจะอ่อนแรงเพราะเศร้าใจและคงหมดหวังกับการก่อสร้างของทางราชการที่เลอะเทอะเอามากๆ

1. โครงเหล็กเลื่อน (Launching Gantry) ของถนนพระราม 2 ทางยกระดับบางขุนเทียน-บ้านแพ้วช่วงเอกชัย พังถล่มเมื่อวันที่ 29 พฤศจิกายน 2567 ซึ่งเป็นโครงการของกรมทางหลวง
สาเหตุเกิดจากการฝังยึดท่อนเหล็ก PT bar ไม่ถูกต้อง ไม่แข็งแรง ทำให้ฐานรองรับโครงเหล็กหลุดร่วงพังถล่ม พบความผิดผู้รับเหมาไปจ้างบริษัทอื่นมาทำแทน มีการใช้อุปกรณ์ซ้ำแม้ว่าจะสึกหรอแล้ว การก่อสร้างและการควบคุมการก่อสร้างต่ำกว่ามาตรฐานอย่างยิ่ง

2. โครงสร้างรองรับการเทคอนกรีตคานขวางพังถล่ม เหตุเกิดที่โครงการก่อสร้างทางพิเศษสายพระราม 3 ไปดาวคะนอง เมื่อ 15 มีนาคม 2568 เป็นโครงการของการทางพิเศษ
สาเหตุเกิดจากไม่ทำตามแบบ หากทำตามแบบ คานเหล็กที่นำมาซ้อนกันจะต้องมีการเชื่อม แต่ปรากฏว่า เวลาทำจริงกลับวางซ้อนกันเฉยๆ และไม่มีการเสริมแผ่นเหล็กที่บริเวณยกคาน และไม่เสริมแผ่น Stifternerตามแบบ ทำให้กำลังรับน้ำหนักของคานลดลงมาก การก่อสร้างและการควบคุมการก่อสร้างต่ำกว่ามาตรฐานความปลอดภัยอย่างยิ่ง

3. การก่อสร้างทางยกระดับอ่อนนุช-ลาดกระบังพังถล่ม เหตุเกิดเมื่อวันที่ 10 กรกฎาคม 2566 เจ้าของโครงการคือ กทม. เหตุเกิดจาก Launcher สำหรับร้อยติดตั้งชิ้นส่วน Concrete Segment ซึ่งเป็นพื้นฐานของทางยกระดับ เกิดพลิกตัวระหว่างดึงตอม่อเสาต้นที่ 83 และ 84 พบว่า มีการเติมน้ำในคอนกรีต ส่งผลให้กำลังอัดคอนกรีตลดลง เมื่อมีแรงอัดแรงจึงเกิดการระเบิด การรับรองความปลอดภัยไม่เป็นไปตามรอบเวลา และยังมีการดัดแปลงที่ทำให้จุดสูญถ่วงเปลี่ยนไปจนเสียสมดุลย์ สุดท้ายที่แย่มากคือ สลักเกลียว (Bolts/Pins) มีความแข็งแรงไม่เพียงพอ มีการก่อสร้างนอกเวลาจึงไม่ได้รับการตรวจตราอย่างทั่วถึง

สรุปทั้งสามกรณี เกิดจากการที่รัฐโดยเจ้าของโครงการ ไม่จัดให้มีระบบหรือกลไกตรวจสอบการทำงานของผู้รับจ้างอย่างเพียงพอ และเมื่อพบผู้กระทำผิด บทลงโทษก็ไม่ชัดเจน การดำเนินการทางจรรยาบรรณของสภาวิชาชีพก็ล่าช้าและดูเหมือนจะไม่มีความพยายามที่จะเอาโทษทางอาญาและทางแพ่งกับผู้รับจ้าง ทำให้ไม่มีผู้ใดเกรงกลัว ทำให้มีข้อสังเกตว่า มีการสมรู้ร่วมคิดหรือไม่

อ่านแล้วรู้สึกอย่างไรครับ น่าสงสารประเทศไทยมากไหม การก่อสร้างของรัฐขาดมาตรฐาน เผลอเมื่อไหร่จะมีการสมรู้คิดหาเงินเข้ากระเป๋า เรียกว่า กินอย่างไม่อายในทุกโอกาส ไม่คำนึงถึงความปลอดภัยในระยะยาวของประชาชน

ถ้าถามผมว่า จะแก้ไขอย่างไร ผมก็อยากแนะนำว่า การเลือกตั้งที่กำลังจะเกิดขึ้นอาจเป็นโอกาสของประชาชน คืออย่าไปเลือกนักการเมืองสีเทาทั้งหลาย อย่าได้เข้าใกล้คนพวกนี้ เพราะเนื้อตัวจะเหม็นคลุ้ง สกปรก สำหรับผู้ประกอบการทั้งหลายก็ขอให้สำนึกในความถูกต้อง จริยธรรมและมาตรฐานของอาชีพ อย่าคิดแต่อยากจะรวย อยากจะเป็นบริษัทที่ยิ่งใหญ่และเป็นกระไดไปสู่การเมือง

ผมขอจบทั้ง 3 ชุดแค่เพียงเท่านี้ โชคดีประเทศไทยครับ